به گزارش علمدار بصیر به نقل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی، یکبار که با یکی از رانندگان تاکسی های بجنورد صحبت را کشانده بودم. به سفر رهبری، او بدون اینکه بداند من از اعضای تیم خبری سفر هستم، شروع کرد به تعریف کردن که دخترش روز استقبال نامه ای داده است به بچه های ارتباط مردمی و از آقا یادگاری خواسته است. چند روز بعد هم کتابی آمده است دم در که رهبر با دست خط خودشان در ابتدای کتاب به نامه دختر او جواب داده اند.

راننده می گفت: « من اصلا باورم نمی شد اینطور باشه، به دخترم می گفتم آخه این چیه که تو خواستی؟!»

بعد هم تعریف می کرد که دخترش به قدری ذوق زده است که کتاب را از خودش جدا نمی کند و هر کس می خواهد ببیند، در دست های خودش می برد نشان می دهد و بر می گرداند سرجایش!

شماره تلفن راننده را گرفتم و بعدا زنگ زدم تا دخترش صحبت کنم.

اسمش پریا بود و محصل کلاس چهارم ابتدایی. می گفت تو نامه ام به آقا نوشتم خیلی دوست دارم از شما یه یادگاری داشته باشم.

آقا تو کتاب چی نوشته بودند؟

از رو برایم می خواند:

« سلام به دختر خوبم پریا خانم، نامه ات به دستم رسید، خیلی خوشحال شدم. امیدواریم در همه ی مراحل زندگی و در فرائض دینی ات موفق باشی.»

گفتم: فکر می کردی رهبری به نامه ات جواب بده؟

جواب داد: آره چون می دونستم امام خامنه ای ما بچه ها را دوست داره !

پریا می گوید اسم کتاب، قصه های خوب برای بچه های خوب و درباره ی نماز است و او هم در همین چند روز نشسته و تمامش را خوانده است. من هم اگر چنین هدیه ای می گرفتم تا آخر عمر فراموش نمی کردم چه برسد به پریای ده ساله. توجه دفتر رهبری به این درخواست های به ظاهر ساده و کم اهمیت واقعا قابل تقدیر است.

منبع:فارس

به گزارش علمدار بصیر:: جمعی از دانش آموختگان دانشگاه صنعتی امیرکبیر با صدور نامه‌ای خطاب به نمایندگان برخی از سوابق گزینه پیشنهادی وزرات علوم را مطرح کردند.

متن این نامه به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم

باسلام

آن روزی که دولت اعتدال، دقیقا سر وقت، یعنی در روز تحلیف، کابینه خود را به مجلس محترم معرفی کرد، همگان خوشحال شدند که گویا از قبل برای مدیریت کشور برنامه‌ریزی‌های دقیق انجام شده بوده است و همه چیز مهیای اداره کارامد و بهینه کشور است. اما با باز کردن لیست معرفی شده، تعجب‌ها برانگیخته شد که آیا واقعا این افراد صالح ترین و کارامدترین افرادی هستند که می‌توانند کشور را مدیریت کنند!

در این نامه از بررسی تک تک افراد معلوم الحال معذوریم اما به حکم وظیفه و رسم هم نشینی، لازم دانستیم در مورد وزیر محترم علوم؛ چه از لحاظ جایگاه حقوقی که مرتبط ترین بخش دولت با دانشگاه‌هاست و چه از لحاظ شخصیت حقیقی وزیر معرفی شده-دکتر میلی منفرد- که خود از خانواده ی امیرکبیریان می باشد، نکات مهم و قابل توجه و استنادی را به عرض برسانیم.

مطالب زیر که هر کدامشان برای حتی رد صلاحیت شدن یک شخص کفایت می کند، چه برسد به رای اعتماد(!) با مشورت و اطلاعات جمع آوری شده از مسئولین و فعالین فعلی و ادوار مختلف دانشجویی به ویژه دانشجویان دانشگاه امیرکبیر، بدست آمده است. این مستندات حاوی مشاهدات قطعی بوده و عمده شاهدان موثق هم حاضر به شهادت هستند که در صورت تکذیب این موارد از سوی ایشان ، شهادت شاهدان و اسناد قابل ارائه خواهد بود.

سوابق در قضایای فتنه88

نمونه‌هایی از عملکرد ایشان به عنوان یک عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر به قرار زیر است:

· پس از آغاز آتش فتنه ، تعداد قابل توجهی از اساتید دانشگاه امیرکبیر با تحصن در مسجد دانشگاه ادعای واهی تقلب در انتخابات را تکرار و از برگزاری امتحانات دانشگاه جلوگیری و بیانیه‌ای حاوی مطالب قابل تاملی منتشر کردند. دکتر میلی منفرد نه تنها جزء این تحصن کنندگان بودند (مشاهدات عینی ده ها نفر) بلکه جزء افراد اصلی هدایت کننده و سازمان دهنده این تحصن بودند که در نهایت حرکت کرده و به اساتید تحصن کننده دانشگاه تهران پیوستند.

· به کرات، ایشان در منزل خود واقع در نیاوران شب ها با سر دادن شعار الله اکبر با فتنه گران همراهی می‌کرده‌اند. گویی که اعتقاد به این حرکت را جزء واجبات دانسته و عدول از آن را بر نمی‌تافتند و میخواستند حتی در حداقلی ترین حرکات فتنه گران سهیم بوده باشند.

· ایشان در ایام فتنه بازداشت شدند که با وساطت حجت الاسلام محمدیان پس از چندی آزاد شدند.

· ایشان جزء افراد و اساتیدی بودند که در ایام فتنه و بعد از آن محل رجوع دانشجویان فعال جنبش سبز در دانشگاه امیرکبیر بودند.

· ایشان حتی قبل از انتخابات 92 (اخیر) نیز دست از مخالفت و ادعاهای خود برنداشته و کلاس های درس را به محل بحث های سیاسی مبدل کرده بودند و در ابتدا با گفتن جملاتی نظیر"مگر کسی امسال رای هم می دهد؟" دانشجویان را تشویق به عدم شرکت در انتخابات می کرده اند.

عجیب آنکه انسانی با چنین رویکردی چطور می‌تواند، به روند علمی کشور اهمیت دهد. ایشان بیشتر به وزیر ارشاد(!) شباهت دارند تا وزیر علوم. چرا که اغلب اوقات جریان سازی (ضد)فرهنگی برایشان مهم تر از جریان سازی علمی بوده است!

برخی عملکردها و مواضع سوال برانگیز در زمان حضور در مقام قائم مقامی وزارت علوم(دوره دوم آقای خاتمی)

با توجه به اینکه دکتر جعفر میلی منفرد از شهریور تا مهر سال82 سرپرست وزارت علوم و پس از آن تا سال 84 قائم مقام وزیر علوم بوده اند ، عملکرد وزارت علوم در زمینه های سیاسی و برخی فعالیت های مشکوک دانشجویی متوجه ایشان نیز می باشد. خصوصا برخی اتفاقات هنجارشکنانه و متعرضانه نسبت به دین اسلام و نظام جمهوری اسلامی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر که با توجه به اینکه ایشان عضو هیات علمی این دانشگاه بودند؛ قطعا از وقوع آنها مطلع بوده اند.

· انتساب افراد مسئله‌دار در دانشگاه‌ها

بعنوان مثال دکتر رحمتی معاون وقت دانشگاه امیرکبیر در پاسخ به اعتراضات نسبت به گسترش مسایل فرهنگی غیر اسلامی گفته اند ما فقط نماینده فرهنگ اسلام نیستیم و باید همه فرهنگ ها را ترویج کنیم.

دکتر فهیمی‌فر رئیس وقت دانشگاه صنعتی امیرکبیر که وقتی تعداد زیادی از نشریات موهن منتشر شده در دانشگاه که با بودجه بیت المال به فعالیت علیه نظام مشغول بوده اند(!)؛ جلوی ایشان قرار داده شد و خواستار جلوگیری از انتشار آنها شدند؛ هیچ اتفاقی نیفتاد.

· عملکرد انجمن اسلامی منحله دانشگاه امیرکبیر که دارای پرونده ای به شدت سیاه و دارای ارتباطات اثبات شده با مراکز ضدانقلاب داخل و خارج از کشور بود. این فعالیت ها بسیار بحث برانگیز بوده و در عمل نقش خط شکنی و پیاده نظام جریان تندرو اصلاحات و ملی مذهبی ها ایفا می کرده است. در ادامه به عنوان مشت نمونه خروار به برخی از آنها اشاره می شود که ایشان با وجود اطلاع از وقوع آنها نه تنها از این مسایل جلوگیری نمی کرده اند بلکه در پشت پرده و حتی بصورت علنی از آنها حمایت می کرده اند.

برگزاری جلساتی در صحن دانشگاه با این محتوا که در ماجرای اسرائیل و فلسطین؛ در اکثر موارد این فلسطینی ها هستند که به تعهدات پایبند نیستند- عملیات استشهادی همان عملیات انتحاری و خشونت طلبانه است.

حضور خانم شیرین عبادی(سوابق معلوم) در دانشگاه و زیر سوال بردن احکام اسلام و دست دادن با آقایان در جلسه عمومی و برپایی جلسه تریبون آزاد در دانشگاه در حمایت از این حرکت شیرین عبادی!

توهین های صریح و بی پروا به مقدسات اسلام و نظام جمهوری اسلامی و شخص رهبری در نشریات دانشگاه و تریبون آزاده

فعالیت بعضی طرفداران منافقین. بعنوان مثال فعالیت جواد علایی برادر آ.حسین علایی که حتی در خانه تیمی منافقین زخمی شده بود ولی کماکان در دانشگاه امیرکبیر فعالیت آزادانه سیاسی داشت.

برگزاری اردوهای مختلط درون و برون شهری که مظهر و منشاء فساد علنی در دانشگاه‌ها بود.

در مجموع به نظر می رسد انتخاب چنین گزینه ای برای وزارت علوم نه تنها با شعار اعتدال سنخیتی ندارد بلکه دکتر میلی منفرد گزینه حداکثری جریانی است که در دوره اصلاحات دانشگاه ها را به آشوب کشیدند. اگر اعتدال مدنظر آقای رئیس جمهور این باشد که بدا به حال افراط که احتمالا گزینه اش امثال خارج نشینان فراری، سلطنت طلبان و ... قلمداد شده اند.

با توجه به تاکیدات همیشگی و تاکیدات اخیر مقام معظم رهبری(مدظله العالی) بر لزوم ادامه رشد علمی کشور، و قرار داشتن در دهه پیشرفت و عدالت به نظر می رسد وجود چنین گزینه ای در راس وزارت علوم که سکاندار تولید علم کشور است، می تواند لطمات جبران ناپذیری به سیر رشد علمی کشور وارد سازد و دانشگاهها را به حاشیه ی سیاست زدگی و استفاده ی ابزاری احزاب از دانشجویان بازگرداند.

در آخر؛ از نمایندگان امین مردم خواستاریم که با بذل توجه به موارد یاد شده و حرّیت لازم، جلوی هر گونه توقف در روند پیشرفت علمی دانشگاهها را گرفته و با تصمیم قاطع خود، مانع بازگشت فضای تشنج و غوغاسالاری به جای فضای آکادمیک و آزاداندیشی در دانشگاهها شوند؛ که اگر خدای ناکرده این اتفاق بیفتد، مسئولیت خطیر رای اعتماد اشتباه بر دوشتان سنگینی کرده و نه تنها در برابر ملت که در پیشگاه حق تعالی نیز نخواهید توانست پاسخگو باشید. و وای از فزع اکبر روز حساب...

والسلام علی من اتبع الهدی

منبع:دانا

به گزارش علمدار بصیر: علی اصغر‌ زارعی نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در مخالفت با برنامه‌های عباس آخوندی وزیر پیشنهادی راه و شهرسازی، اظهار داشت: مواردی را آقای نوباوه مطرح کردند و بنده دیگر آنها را تکرار نمی‌کنم. از سال 61 تا 71 سیاست مسکن عرضه زمین به مردم بود تا آنها بتوانند مسکن تولید کنند و در واقع منظور این بود که مردم خودشان در تولید مسکن مشارکت کنند.

وی ادامه داد: از سال 72 که آقای آخوندی وزیر راه شد تولید مسکن کاهش پیدا کرد و در نتیجه قیمت زمین و مسکن 3 برابر شد و از سال 75 به بعد هزینه مسکن قسمتی از هزینه سبد خانوار را به خود اختصاص داد و همانطور که جمعیت زیاد می‌شد، از طرف دیگر از مشارکت مردم در ساخت مسکن جلوگیری شد و سرمایه‌گذاری‌ها در بخش مسکن کاهش پیدا کرد و کم کم بحران مسکن به وجود آمد و اجازه‌نشینی‌ها افزایش پیدا کرد.

نماینده مردم تهران اضافه کرد: از همان زمان بود که بحث فروش تراکم در شهرداری‌ها و بالاخص شهر تهران مطرح شد و البته پیگیری‌های ما نشان می‌دهد که آقای آخوندی با این مسئله و بلند مرتبه‌سازی‌ها در تهران مخالف بوده، اما راهی پیش نبرد و امروز عوارض فرهنگی و اجتماعی این نوع مدیریت در ساخت و ساز دامن‌گیر مردم شده است و از سوی دیگر باعث افزایش رشد مهاجرت به شهرهای بزرگ از جمله تهران شده است.

زارعی در خصوص عملکرد مواضع سیاسی آخوندی تصریح کرد: آقای آخوندی بعد از دوران وزارت برای طی کردن دوره اقتصاد سیاسی با بورس وزارت نفت به خارج از کشور رفت و در پیگیری‌هایی که کردیم آقای زنگنه نیز اعلام کرد که هزینه این بورس از محل بودجه در اختیار وزیر نفت تامین شده است بدون اینکه آقای آخوندی در وزارت نفت عضو باشد.

وی ادامه داد: آقای آخوندی بیشتر از اینکه یک شخصیت مهندس راه و ساختمان باشد، یک شخصیت سیاسی است و در اینترنت نیز عمده مقالات وی در حوزه سیاسی و اقتصاد سیاسی است و بارزترین بحث سیاسی آخوندی مربوط به انتخابات 88 می شود و در انتخابات آن سال نیز آخوندی نماینده آقای موسوی در شورای نگهبان بود و با توجه به اینکه بنده نیز در هیئت نظارت این شورا حضور داشتم، آنچه که بنده مشاهده می‌کردم که از ابتدای روز جمعه که پیامک‌ها قطع شد، آقای آخوندی اعتراض شدیدی به قطع پیامک‌ها داشت و طی تماس‌هایی که داشت اصرار می‌کرد با دفتر رهبری تماس گرفته و فشار آورده شود تا ارسال پیامک‌ها باز شود.

نماینده مردم تهران خاطر نشان کرد: بنده در همان زمان به آقای آخوندی اعتراض کردم که چرا فضا را اینگونه می‌کنید و ارسال پیامک‌های تبلیغاتی برای همه قطع شده است و از ساعت 14 بعدازظهر روز جمعه (رای‌گیری) آقای آخوندی تماس‌هایی که می‌گرفت و یا تماس‌هایی که با وی گرفته می‌شد، اعلام می‌کرد که بگویید آقای موسوی با 60 درصد آرا جلوتر است، بنده نیز دوباره به وی اعتراض کردم که آقای آخوندی چرا جامعه را ملتهب می‌کنید و مردم هنوز پای صندوق‌های رای هستند و رای‌گیری ادامه دارد، اجازه دهید رای‌گیری تمام شود و نتیجه از صندوق‌ها استخراج شود و آخوندی به بنده گفت که به شما هیچ ربطی ندارد و وقتی اعتراض بنده را دید، باقی تماس‌ها را در راهروی شورای نگهبان با تلفن همراه انجام می‌داد.

زارعی افزود: در ساعت 22 روز رای‌گیری آقای کدخدایی از آخوندی پرسید که آیا آقای موسوی در مصاحبه با رسانه‌های خارجی اعلام پیروزی کرده است که آخوندی با حرکت سر تایید کرد و آقای کدخدایی اعلام کرد که کار اشتباهی انجام شده و هنوز مردم پای صندوق‌های رای حضور دارند. البته از آن به بعد با توجه به اخباری که از روستاها می‌آمد و میزان رای موسوی را بسیار کم گزارش می‌کردند، آخوندی در شورای نگهبان باقی نماند و شورا را ترک کرد.

وی در ادامه صحبت‌های خود اظهار داشت: بنده قصد دارم که رفتار آقای آخوندی را با رفتار آقای صادق نماینده آقای روحانی در این دوره از انتخابات در هیئت نظارت شورای نگهبان مقایسه کنم؛ آقای صادق با طمانینه مدیریت کرد که فضای هیجانی بعد از انتخابات کنترل و نتایج از صندوق‌ها استخراج شود و بنده 3 نوبت از آقای صادق بابت این کار تشکر کردم درحالیکه آقای آخوندی خلاف اقدامات آقای صادق را در سال 88 انجام داد.

نماینده مردم تهران اضافه کرد: در واقع آقای آخوندی و امثال دوستان آقای آخوندی در حالیکه هنوز مردم پای صندوق‌های رای بودند تصویری برای آقای موسوی ایجاد کردند که کار تمام شده و موسوی پیروز انتخابات شده است و در ادامه موسوی ساعت 10 شب در حالیکه مردم تهران پای صندوق بودند اعلام پیروزی کرد.

زارعی با اشاره به صحبت‌های رد و بدل شده در جلسه نمایندگان تهران گفت: آقای آخوندی در آن جلسه خطاب به بنده گفت به قرآن قسم می‌خورم که این موارد درست نیست. البته بنده شواهدی در دوستان شورای نگهبان دارم، ولی با این وجود گفتیم "سلمنا". ولی اگر همین مواضع را در این موقع بگیرید ،ما قبول می‌کنیم و آخوندی گفت که بعد از خطبه‌های نماز جمعه مقام معظم رهبری هیچ موضعی نگرفته‌ام و در مورد سخنان قبلی هم قسم خورد که درست نیست در صورتی‌که هم خود بنده شاهد بودیم و هم دوستان در شورای نگهبان شاهد بودند و با آنها نیز دوباره چک کردم.

وی با اشاره به برگزاری جلسه نمایندگان کاندیداها در 26 خرداد سال 88 با رهبر انقلاب اظهار داشت: در آن جلسه آقای آخوندی، زنگنه و نجفی حضور داشتند. با توجه به اینکه رهبر انقلاب فرمودند هر فرد مجاز است صحبت‌هایی که می‌خواهد مطرح کند که برخی در آن جلسه حرف از ابطال در انتخابات و برخی دیگر سخن از حکمیت به میان آوردند و آقای آخوندی در آن جلسه گفت "اگر صندوق‌های رای چندین دفعه شمارش کنیم نتیجه انتخابات تغییر نمی‌کند" و به نوعی تقلب در انتخابات را رد کرد و بعد از صحبت‌های مفصلی که صورت گرفت، در انتها حضرت آقا فرموند ابطال انتخابات تودهنی به مردم است و بنده به هیچ وجه از حقوق مردم عقب‌نشینی نمی‌کنیم و حکمیت نیز ضرورتی ندارد و شما نیز بیانیه دهید و راه خود را از اغتشاشاگران جدا کنیم و حضرت آقا فصل‌الخطاب را قانون و شورای نگهبان مشخص کردند.

این نماینده مجلس در ادامه سخنان خود خاطر نشان کرد: بعد از اینکه رهبر معظم انقلاب در 29 خرداد فرمایشاتی داشتند آقایان آخوندی و زنگنه در 30 خرداد نامه‌ای به رئیس‌ مجلس نوشتند و دوباره بحث حکمیت را مطرح کردند. البته این نامه هیچ اشکالی نداشت و نظراتشان را در یک نامه خصوصی گفته بودند اما اشکال اینجاست که در 27 تیرماه حدود یک ماه بعد آقایان آخوندی و زنگنه این نامه را به سایت‌ها می‌دهند و آن را علنی می‌کنند و در آن نامه آمده بود که اگر در موقعیت‌های استراتژیک مقامات ملی درست‌تر تصمیم گرفته بودند، چگونه می‌توانستیم امروز شاهد بحران موجود نباشیم.

زارعی تاکید کرد: مواضعی که آقای آخوندی داشتند با ادعای این که می‌گویند بعد از خطبه‌ها هیچ حرکتی نداشتند، تطابق ندارد. بنده معتقدم که این دوستان جزء عواملی هستند که این صحنه را بوجود آوردند و جوانان ما را به ابهام رساندند و فضا غبارآلود شد. سهم آقایان آخوندی و زنگنه در این اتفاق حقیقتا کم نیست، چرا که قوه قضائیه و دستگاه اطلاعاتی به خوبی این مسائل را بررسی نکردند و افرادی که در پشت صحنه مدیریت می‌کردند در حاشیه ماندند و معتقدم با این تفاسیر جناب آقای آخوندی و آقای زنگنه نمی‌توانند در دولتی که ملتزم است در بالاترین سطح حکومت مسئولیت اجرایی را برعهده بگیرد، حضور داشته باشند.

به گزارش علمدار بصیر: پس از سخنان علیرضا زاکانی نماینده اصولگرای مجلس نهم درباره حمایت، دخالت و تحریک مردم به تظاهرات‌های غیر قانونی در فتنه 88 توسط وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، محمدعلی نجفی به دفاع از خود پرداخت.

پس از دفاعیات نجفی و رد حمایت و دخالت وی در فتنه، سایت مشرق در مطلبی با عنوان امضای نجفی روی کارت سوخت فتنه، اقدام به انتشار نامه سراسر توهین، افترا و بهتان چندی از فتنه‌گران در فتنه 88 کرده که نام آقای نجفی نیز به عنوان یکی از امضاکنندگان و تأییدکنندگان این نامه، در کنار دیگر امضاکنندگان دیده می‌شود.

از سوی دیگر، ظهر امروز نجفی در پاسخ به ادعای چند نفر از نمایندگان مجلس مبنی بر شبهه‌دار بودن پاسخ‌های آقای نجفی و اسناد موجود، جوابی داده که نیاز به توضیحات بیشتر دارد.

در این راستا، مشرق برای روشن‌شدن موضوع، اقدام به انتشار منبع مستند دیگری از دخالت، حمایت و تحریک مردم توسط آقای نجفی می‌کند.

نمایندگان مجلس در سؤال خود از آقای نجفی پرسیده‌اند: «پس از دفاعیات جنابعالی مطالبی در صحن علنی مطرح گردید که شبهاتی برای نمایندگان محترم که ضرورت دارد با اطلاع کامل رأی دهند، ایجاد کرده است. لطفاً در ارتباط با موارد زیر به‌صراحت و شفاف اطلاع‌رسانی فرمایید:

1- ایراد فرمودید نام میدانی که قرار بود به 9 دی تغییر یابد قبلا به نام آیت‌الله حق‌شناس بوده و به حرمت نام ایشان با تغییر نام مخالفت کرده بودید. دوستان مدعی شده‌اند این میدان قبلا به نام مالکی به نام حق‌شناس بوده و ارتباطی با مرحوم آیت‌الله حق‌شناس نداشته.

2- نامه سرگشاده‌ای منتشر شد که نام جنابعالی به همراه تعداد دیگری در ذیل آن آمده است که در این نامه که به مراجع عظام منتشر شده است نکاتی مطرح شده که مطابق اصول نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نبوده و اهانت به ساحت مقدس نظام کرده است. مزید استحضار این نامه به تاریخ 26 جولای 2009 مصادف با 4 مرداد 1388 می‌باشد.

غلامرضا تاجگردون، غلامرضا اسداللهی، هادی قوامی، سیدهادی حسینی، محمود نگهبان سلامی، بهروز نعمتی، علیرضا سلیمی‌، محمدعلی مقیمی، علی مطهری، سبحانی‌فر، عباس صلاحی.»

جواب نجفی نیز در پاسخ به سؤال دوم: «نامه مورد اشاره را نه‌تنها بنده امضا نکرده‌ام بلکه برای اولین بار هفته گذشته در جلسه کمیسیون آن را دیدم. این ترفند برخی سایت‌های هدایت شده خارج از کشور است که مطالبی برعلیه نظام تنظیم می‌کنند و نام عده‌ای از شخصیت‌های داخلی را برای اعتباربخشیدن به مطالب کذب خود درج می‌نمایند.»

آقای نجفی در جواب خود، به چند مورد اشاره می‌کند که مشرق برای روشن‌شدن موضوع، توضیحاتی ارائه‌ می‌کند تا مردم خود به قضاوت بنشینند.

آقای نجفی می‌گویند: نه تنها بنده امضا نکرده‌ام بلکه برای اولین بار هفته گذشته در جلسه کمیسیون آن را دیدم.

1- آقای نجفی! اگر منظور جنابعالی از لفظ امضاء، همان خط کشی عامه مردم زیر اسناد و مکتوبات است، باید گفت که در عرف نامه‌نگاری، قرار گرفتن اسم شخص زیر نامه به معنای امضاء و تأیید محتوای نامه است و نیازی به این نیست که شما حتماً امضاء به معنای عرف کنید.

2- آقای نجفی! اینکه جنابعالی پس از چهار سال از فتنه 88، تازه هفته گذشته از محتوای این نامه باخبر شدید، هم جای شکر دارد و هم جای بسی تأسف.

جای شکر دارد برای اینکه ادعای حمایت شما از فتنه 88 سبب شد که از کرده خود برائت جویید و بگویید که نامه را امضا نکرده‌اید.

3- آقای نجفی! شما در پاسخ خود به نمایندگان، به نکته بسیار مهمی اشاره کردید؛ شما گفتید: این، ترفند برخی سایت‌های هدایت‌شده خارج از کشور است که مطالبی علیه نظام تنظیم می‌کنند و نام عده‌ای از شخصیت‌های داخلی را برای اعتبار بخشیدن به مطالب کذب خود درج می‌نمایند.

جناب آقای نجفی! برای روشن‌شدن مطلب باید گفت حرف جنابعالی تا حدی صحیح است، آنجا که گفته‌اید سایت‌های هدایت شده خارجی اما امیدواریم منظورتان پایگاه اطلاع‌رسانی رسمی سید محمد خاتمی رئیس جمهور اسبق کشورمان نباشد که متن نامه شما و همفکران‌تان با امضای شما در آن به وضوح دیده می‌شود. سند نامه فتنه‌گران به مراجع عظام تقلید در فتنه 88 با امضای نجفی

برای مشاهده در سایز اصلی روی عکس کلیک کنید

با توجه به تأیید سند منتشرشده از سوی مشرق توسط پایگاه رسمی سید محمد خاتمی، امیدواریم تا پیش از کسب رأی اعتماد نمایندگان، از حمایت خود از فتنه عذرخواهی کنید. همان‌گونه که رهبر انقلاب نیز به‌تازگی در دیدار دانشجویان تأکید کردند افرادی که در انتخابات 88 فکر می‌کردند تقلب شده است باید عذرخواهی کنند.

مسئله‌ اصلى گم نشود. خب، در انتخابات سال 88، آن کسانى که فکر می‌کردند در انتخابات تقلب شده، چرا براى مواجهه با تقلب، اردوکشى خیابانى کردند؟ چرا این را جواب نمی‌دهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومى، نخیر، به شکلى که قابل جواب‌دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهى نمی‌کنند؟ در جلسات خصوصى می‌گویند ما اعتراف می‌کنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خب، اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید؟ چرا براى کشور هزینه درست کردید؟ اگر خداى متعال به این ملت کمک نمی‌کرد، گروه‌هاى مردم به جان هم مى‌افتادند، می‌دانید چه اتفاقى مى‌افتاد؟ مى‌بینید امروز در کشورهاى منطقه، آنجاهایی که گروه‌هاى مردم مقابل هم قرار می‌گیرند، چه اتفاقى دارد مى‌افتد؟ کشور را لب یک چنین پرتگاهى بردند؛ خداوند نگذاشت، ملت هم بصیرت به‌خرج دادند. در قضایاى سال 88، این مسئله اصلى است؛ این را چرا فراموش می‌کنید؟

به گزارش علمدار بصیر: آقای رئیس جمهور روز عید فطر در دیدار مسئولان نظام با رهبر معظم انقلاب، سخنانی ایراد کردند که بخشی از آن، در بخش «مبانی» و «روش‌ها» بحث مبهم بود و در نتیجه مورد سوء استفاده رسانه‌های مخالف منافع ملت قرار گرفت. آقای دکتر روحانی با اشاره به ماه مبارک رمضان، همه را به عفو و گذشت از یکدیگر توصیه کردند که چنانچه صرف این توصیه بدون انگشت گذاشتن روی مصداقی خاص بیان می‌شد، دشمنان ایران، بهانه‌ای برای استقبال نمی‌یافتند.

اما آقای رئیس‌جمهور سخن خود را اینگونه ادامه دادند: «هر آنچه که گله داریم از انتخابات اخیر و قبل و بعدش، این ماه ، ماه رحمت است "الا تحبون ان یغفر الله لکم" پس اگر اینچنین است "ولیعفوا، ولیصفحوا"؛ ...مگر این امیرالمومنین نبود که بعد از ضربت در ماه مبارک رمضان فرمود اگر زنده ماندم من اولی هستم به عفو و اگر رفتم "فالعفو لی قربه و هو لکم حسنه، فاعفو الا تحبون ان یغفر الله لکم"» آقای رئیس‌جمهور با یاد کردن از مسئله انتخابات و همچنین ذکر نمونه‌ای تاریخی از کلام نورانی حاکم اسلامی در مورد چگونگی مجازات عامل ترور خود، در واقع، مسئله را از سطح فردی، به سطح عمومی و حاکمیتی بردند.

با این حال، از آنجا که آقای روحانی به «صراحت لهجه» شناخته می‌شوند، شایسته است در خصوص نکات زیر توضیحات و نظرشان را بیان کنند تا هم صورت و ابعاد مسئله و هم انتظارات ایشان از موضوع شفاف شود:

1- مسئله فتنه 88 یک اختلاف و نزاع شخصی نبود، بلکه یک توطئه پیچیده و چند لایه با حداقل 20 سال برنامه‌ریزی خارجی علیه انقلاب اسلامی بود. البته این توطئه طیفی از عاملین، مباشرین، معاونین و پیاده نظام را درون خود داشت که برخی آگاهانه و بعضی ناآگاهانه، در ماجرا مشارکت داشتند.

به همین دلیل نیز با فروکش کردن غبارها و هدایت‌های روشنگرانه رهبر انقلاب و اقدامات افراد دلسوز و دستگاه‌های مسئول و همچنین اثبات دروغ بودن ادعاهای رنگارنگ تقلب، تجاوز، کشته سازی و... که اجزای عملیات روانی کودتا برای تحریک افکار عمومی بود، بدنه اجتماعی این جریان ریزش شدیدی کرد، بنحوی که در 9 دی 88، بخش قابل توجهی از ده‌ها میلیون نفری که برای اعلام انزجار از حرمت شکنی‌ها به خیابان آمدند، همان‌هایی بودند که به کاندیداهایی غیر از فرد منتخب رأی داده بودند و شاید حتی در روزهای اول پس از انتخابات، شبهه‌ای در ذهن داشتند.

2- عفو و گذشت باید از جانب فرد «ذی حق» صورت بگیرد، آقای رئیس‌جمهور در همین سخنان روز عید فطر خود تأکید کردند: «اگر در یک کلمه بخواهیم تقوا را معنی کنیم یعنی قانونگرایی، قانونگرایی در برابر قانون خدا و حتی در برابر قانونی که در جمهوری اسلامی ایران به تصویب و تایید شورای محترم نگهبان رسیده است.» مرحبا بناصرنا؛ با این تفسیر، روشن است که آقای رئیس‌جمهور در نقطه‌ی مقابل انگیزه، خواست و ادعاهای جریان فتنه قرار دارد و فتنه‌انگیزان را افرادی بی‌تقوا و قانون‌شکن و در واقع ظالم می‌داند. سه سال قبل نیز رهبر انقلاب، تبیین فرمودند که یک پایه‌ی آن حوادث ناگوار، نداشتن «تقوای جمعی» بود: «در دهه‌هاى قبل، یک جریانى در کشور وجود داشت به نام جریان چپ.

آنها شعارهاى خوبى هم میدادند، اما خودشان را مراقبت نکردند و تقواى جمعى به خرج ندادند. در میانشان آدمهائى بودند که تقواى فردى هم داشتند، اما نداشتن تقواى جمعى، کار آنها را به جائى رساند که فتنه‌گرِ ضد امام حسین و ضد اسلام و ضد امام و ضد انقلاب توانست به آنها تکیه کند!» اکنون طبق همان تقوا و قانونِ مورد تأکید رئیس‌جمهور، ترکیب و تکلیف عاملان فتنه 88 که ظلم بزرگی در حق کشور، رهبری، مردم و قانون کردند و خسارت‌های مادی و معنوی و اعتباری فراوانی بر پیکره ایران عزیز وارد آوردند، روشن است و در حقیقت مردم و رهبری، عناصر ذی حق هستند در مقابل عاملان این رفتار نانجیبانه که کشور را تا لبه پرتگاه برد و اگر عنایت خداوند، حکمت رهبری و بصیرت مردم نبود، بعید نبود وضعیت ایران بزرگ بهتر از وضعیت آشفته‌ی امروز مصر باشد.

3- آیا راه برای بازگشت عناصر دخیل در فتنه بسته است؟ آیا نظام اسلامی، بر توسعه دایره شمول فتنه اصرار دارد و به هیچ مرزی میان فتنه و اصلاح‌طلبان قائل نیست؟ پاسخ قطعاً و یقیناً منفی است. مرور گفتار و رفتار رهبر انقلاب از آغاز فتنه تا امروز نشان می‌دهد که ایشان در سطح حداکثری راهبرد «جذب حداکثری و دفع حداقلی» را دنبال و اعمال کردند و بسان طبیبی دلسوز، نهایت ظرافت را در جداسازی میکروب‌های سیاسی از جامعه بخرج دادند. حماسه 9 دی، بدون تردید محصول همین راهبرد در کنار راهبرد «بصیرت افزایی» بود.

در واقع دو راهبرد حکیمانه مزبور منجر به این شد که بخشی از جامعه که با سوء استفاده از عواطفش و تحریک احساساتش و بر مبنای یکسری ادعاهای دروغ، دچار مسئله شده بود، با آگاهی از این سوء استفاده و القائات کذب، رشته‌های تعلق عاطفی خود را از «امپراتوری دروغ» بگسلد و اتفاقاً دلبستگی او به نظام و رهبری که بخاطر حفظ جمهوریت و صیانت از رأی ملت، در مقابل حجم انبوه فشارها و باج خواهی‌ها ایستادگی کردند و سیل تهمت‌ها و سرزنش‌های دشمنان را به جان خریدند، بمراتب بیشتر شود.

همچنین، ضمن فرصت دادن برای بازگشت افراد دچار لغزش شده به دامان قانون و مردم، مرزگذاری هنرمندانه‌ای میان فتنه و اصلاحات انجام شد تا همه‌ی افرادی که در جریان سیاسی اصلاحات طبقه بندی می‌شدند، به چوب فتنه رانده نشوند و این در شرایطی بود که برخی معتقد بودند و هستند که جریان چپ و جریان اصلاحات بدلیل خطای بزرگ سال 88، اساساً صلاحیت عمل سیاسی در ایران را از دست داد و در صورت تمایل برای ادامه حیات سیاسی، عناصر مومن این جریان می‌بایست چهارچوب‌ها و تشکیلات جدیدی را برگزینند اما شیوه مواجهه نظام و رهبری با این جریان بگونه‌ی دیگر و بطور خلاصه عبارت از این بود که جریان و عناصر اصلاح طلب دارای مرزبندی با فتنه 88، برسمیت شناخته می‌شوند و نباید حذف شوند.

شاهد عملی این ممشا نیز احکام رهبر انقلاب برای تعدادی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام در اسفند ماه 90 و واضح‌تر از آن، همین انتخابات اخیر ریاست جمهوری بود، بطوری که حتی عده‌ای از افرادی که تا چندی قبل نسبت به فرآیند انتخابات کشور حرف و حدیث داشتند با حضور و ثبت نام در انتخابات عملاً به صداقت نظام در پاسداری از آراء ملت اعتراف کردند. در این شرایط، به فرض هم که رهبری شخصاً از خطای غیر قابل بخشش این جماعت بگذرند، آیا ملت از حق خود خواهند گذشت؟ پاسخ یقیناً منفی است.

 4- راه بازگشت چیست؟

رهبر انقلاب در بیانات اخیرشان در دیدار با دانشجویان، راه بازگشت را برای چندمین بار بیان کردند: «اعتراف به دروغ بودن ادعای خسارت‌زای تقلب و عذرخواهی»؛ یعنی توبه و بازگشت عملی از خطا. توبه عملی نیز در موضوعی با فراگیری اجتماعی عبارت است از اصلاح و تبیین. این روش برگرفته از منطق قرآن حکیم است که مکرراً و در آیات مختلف به آن اشاره شده است از جمله: «إِلاَّ الَّذِینَ تَابُواْ وَأَصْلَحُواْ وَبَیَّنُواْ فَأُوْلَـئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ» یا «کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنکُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ» البته در موضوعات اجتماعی نظیر فتنه عظیم 88 روشن است که با اقرار به اشتباه و روشنگری، باز هم خسارات فراوان وارد آمده به کشور به‌تمامه جبران نمی‌شود و بخش زیادی از آبِ رفته به جوی باز نمی‌گردد، اما این نهایت لطف و رأفت نظام اسلامی و رهبری است که راه بازگشت را اینگونه پیش پای خطاکاران، ساده می‌سازد.

 5- آیا ذی حقان، حق گذشت از حق خود بدون توبه و اصلاح از سوی مجرمان را دارند؟

در یک مسئله شخصی که حقی از فردی ضایع شده است، صاحب حق می‌تواند آنگونه که صلاح می‌داند گذشت یا درخواست مجازات کند، اما در یک مسئله عمومی و اجتماعی با حجم کم‌نظیر زیان‌ها و آسیب‌ها نیز آیا همین‌گونه است؟ آقای رئیس‌جمهور در سخنان خود به توصیه امیرالمومنین(ع) به عفو قاتل‌شان اشاره کردند اما شایسته بود به این نکته نیز می‌پرداختند که چرا پس از شهادت مولای متقیان، امام حسن مجتبی بعنوان حاکم اسلامی، قاتل را عفو نکردند و مجازات کردند؟ پاسخ روشن است، امیرالمومنین از حق شخصی خود گذشت کردند اما آن شقی ازلی و ابدی، با قتل حاکم اسلامی ثلمه‌ای به جامعه اسلامی وارد کرده بود که ذی حق در این ماجرا صرفاً امیرالمومنین نبود و امام مجتبی علیه السلام با همین منطق و از جانب حق جامعه که امروزه به آن «جنبه عمومی جرم» می‌گویند، قاتل را قصاص فرمود.

آیا رواست که یک واقعه تاریخی درس آموز به شکل ناقص نقل و از آن برای تئوریزه کردن یک درخواست قابل مناقشه استفاده شود؟ در شرایطی که برخی عاملان کودتای سال 88 همچنان به گردنکشی مقابل «قانون و اراده‌ی ملت» افتخار و اصرار می‌کنند و نه تنها اراده‌ای برای «توبه و اصلاح و تبیّن» ندارند، بلکه برای «افساد و بی‌تقوایی و قانون‌گریزی» بیشتر برنامه دارند، مسلماً آقای رئیس‌جمهور که خود حقوقدان و مرد قانون هستند و در سخنانشان نیز رعایت تقوا را در یک جمله «عمل به قانون مورد تأیید شورای نگهبان» می‌خوانند، دعوت به گذشت از این عناصر بی‌تقوا و قانون‌شکن و مصرّ به تقوایی و قانون‌شکنی نمی‌کنند.

بنابراین، درخواست می‌شود که آقای دکتر روحانی توضیح تفصیلی و غرض دقیق خود را در خصوص سخنان روز عید فطرشان که مورد سوء استفاده مخالفان منافع مردم ایران قرار گرفته است، بیان کنند. البته قابل درک است که چه حجمی از فشارها بر آقای رئیس‌جمهور از سوی همان جریان قانون شکن که باعث و بانی این اتفاقات ناگوار در سال 88 بود، و اکنون نیز خود را قیّم و علت پیروزی آقای دکتر روحانی می‌داند، جریان دارد تا ایشان به سمت مطالبات انحرافی و ایجاد فضای تنفس برای جریان فتنه سوق یابد، اما از آن سو نیز با توجه به سوابق و کارنامه آقای رئیس‌جمهور انتظار می‌رود در اثر اینگونه فشارها، از مسیر مطالبات اصلی و اصولی مردم و شعارهای اساسی یعنی مسئله اقتصاد و پیشرفت‌های علمی کشور فاصله نگیرند، و در ضمن چنانچه قصد بیان فراخوان یا دعوتی را دارند، مقدمات، مبانی و روش‌های آن را نیز مبهم نگذارند.