به گزارش علمدار بصیر: 18 خرداد با برتری ایران مقابل کره جنوبی مردم نفسی به راحتی کشیدند که تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی رفته و دغدغه‌ها تمام شده است. انتظار و امید حرکتی پرنشاط و امیدوارانه برای موفقیت در جام جهانی برزیل بود اما به قول معروف چه فکر می‌کردیم و چه شد.

از حماسه خرداد نزدیک به سه ماه گذشته و نه تنها از برنامه‌ریزی و طراحی استراتژیک خبری نیست بلکه مناسبات مسئولان فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و کادر فنی تیم ملی خلاصه شده در دعوا و بیانیه‌ و مصاحبه علیه یکدیگر. مدیران فوتبال و کادرفنی تیم ملی دور یک میز جمع می‌شوند و بعد از جلسات خود از همدلی و همراهی می‌گویند اما به ساعتی نکشیده مصاحبه ضد یکدیگر و متهم کردن به دروغگویی آغاز می‌شود. ما می‌مانیم که چه فرقی است میان برخی مربیان وطنی و مرد حرفه‌ای پرتغالی که همانند یکدیگر ناگهان بیانیه می‌نویسند و بی‌مهابا به فوتبال می‌تازند.    

برایمان سوال می‌شود که مگر کره جنوبی، ژاپن و استرالیا هم به جام جهانی نرفته‌اند چرا در آنجا برگزاری مسابقات لیگ به بحران حل نشدنی تبدیل نشده و واقعا برنامه ریزی لیگ برتر چه عملیات بالاتر از خطری است که هنوز هم نمی‌توان آن را به سامان رساند. جالب اینکه در کنار کی‌روش، مربیان سایر رده ها از جمله زیر 22 سال نیز از برنامه ریزی سازمان لیگ گلایه دارند. اگر قرار است سرمربی تیم ملی و مدیران باشگاه ها خود روی رینگ بروند و مشکل را حل کنند که دیگر چه نیازی به طراحی برنامه توسط سازمان لیگ است؟

هر روز و ساعتی که می‌گذرد به جام جهانی نزدیک‌تر می‌شویم و هنوز مسئولان فدراسیون، سازمان لیگ و تیم ملی در اولویت بندی میان تیم ملی و باشگاه‌ها مانده‌اند. کی‌روش هم که می‌‌گفت فوتبال ایران را مانند خودش حرفه‌ای می‌کند اکنون انتظاراتی دارد که همتایان حرفه‌ای او در کشورهای دیگر چنین خواسته‌هایی را ندارند.

بی‌تردید مردم ایران نخواهند پذیرفت که تیم ملی قربانی این دعواهای تمام نشدنی مدیران فدراسیون و کادر تیم ملی شده و در جام جهانی نتیجه نگیرد. مردم از صعود به جام جهانی راضی هستند اما نه به قیمت اینکه تیم ملی بدون اردو و برنامه برای زنگ تفریح شدن به برزیل برود. این اختلافات و کج‌سلیقگی‌ها باعث شده گاهی اوقات با خودمان بگوییم کاش به جام جهانی نمی‌رفتیم تا این تنش‌ها به فوتبال پرهیاهوی ایران اضافه می‌شد.

منبع:تسنیم

به گزارش علمدار بصیر:

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: دولت باید وعده هایی را داده عمل کرده و مردم نیز باید وعده ها را مطالبه کند.
 آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی شامگاه شنبه در دوازدهمین سالگرد وفات آیت الله صالحی مازندرانی در مسجد جامع شیرگاه گفت: حق و نیاز مردم است که امر درمان، دارو و مشکلاتشان با امید الهی حل شود و دولت باید به وعده هایی که داده عمل و مردم نیز مطالبه کنند.

وی با اشاره به طراحی و راه اندازی سایت دولت، گفت: مردم می تواند عملکردها و وعده های دولت را زیر ذره بین برند و رصد کنند و عملکرد دولت را جویا باشند.

وی یادآورشد: دولت قبلی وعده داده بود معادن البرز مرکزی فعال شود ولی عملی نشد و این موارد نباید تکرار شود.

عملکرد دولت قبلی تنبیه ای برای ماست

هاشمی رفسنجانی افزود: عملکرد دولت گذشته تنبیه ای برای ماست و دولت قول و قرارهایی که می دهد باید انجام دهد.

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: مازندران و منطقه شمال حقیقا از نعمت های الهی در روی زمین برخوردارند ولی در مشکلاتی نظیر فقر، بیکاری و ندری بسر می برند.

وی بیان داشت: در منطقه سوادکوه با وجود اینکه از دیرباز معادن زیادی وجود داشته است و در حال حاضر خانواده ها سالها با مشکل بیکاری و تامین ارزاق مواجه هستند.

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام بیان با اشاره به خلق حماسه مردم آمل در شش بهمن گفت: مردم شیرگاه نیز در 7 بهمن حماسه ای خلق کردند.

مواد دیگری جایگزین نفت شود

وی با تاکید بر اینکه مسئولان اجرایی نظام باید مقدماتی برای احیای دوباره معادن و البرز مرکزی بوجود آورند، گفت: در بحث ملی نیاز است امروز مواد دیگری باید جایگزین نفت شود و این امر برای کشور بسیار مهم است.

وی افزود: در معادن یکسری موادی وجود دارد که قابل سوختن است و در معادن هزاران زیرمجموعه صنعتی وجود دارد که جایگزین نفت شود و برای زندگی و ارزاق مردم نعمت است.

هاشمی رفسنجانی گفت: مازندران از جهات مختلف اهمیت بسیاری دارد و مردم استان در گذشته تاریخ اسلامی، پیشتاز و استقبال کننده از اسلام بودند و مردم غریب پرور و مهمان نواز بودند.

رئیس مجمع تشخیص مصحلت نظام عنوان کرد: بسیاری از امامزادگان متواری به دلیل موقعیت جغرافیایی و پناه آوردن و بسیاری از اهل تشیع در این استان مستقر شدند.

وی با گرامیداشت یاد آیت الله صالحی مازندرانی گفت: وی در دوران زیادی در زندانها گذارند و در سال 56 در روز فوت فرزند امام راحل، حجت الاسلام سید مصطفی خمنیی مردم قم قیام کردند و آیت الله صالحی مازندرانی بیانه محکمی علیه رژیم صادر کردند.

دل مردم با روحانیت است

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به انتخابات گفت: مردم در روز انتخابات ترجیح دارند که به یک روحانی رای دهند و این نشانه آن است که مردم دلشان به روحانیت است و حکومت اسلامی ایران با جنگ ها و مشکلات آن زمان و در حال حاضر با مشکلات اقتصادی و تحریمها بسر می برند و مردم متوجه شدند روحانیت در این مسائل دخیل نیستند.

وی مشکلات کنونی را خیلی مهم برشمرد و گفت: تحریمها هستیم و از منابع و صنایع نمی توانیم استفاده کنیم و به دلیل عدم پرداخت پول، نفت را نمی توانیم بفروشیم و اگر بفروشیم در قبال آن باید کالایی با قیمت گزاف تامین کنیم.

کشور شاهد خطر بزرگی است

هاشمی یادآورشد: کشور اخیر شاهد خطر بزرگی است و آمریکا و جهان غرب به یک کشور عربی اعلان جنگ کردند و اکنون در سوریه گوشها منتظرشنیدن صدای انفجار بمب هستند و صدها هزار نفر از مردم سوریه کشته شدند و هشت میلیون آواره در داخل و خارج از کشور دارد و تعدادی در زندانها بسر می برند و از ورزشگاهها برای زندان استفاده می شود.

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: عراق، پاکستان، مصر، یمین، بحرین کشورهایی هستند که در آشوب هستند و این آشوب در ایران بویژه بعد از انتخابات کم است.

وی افزود: استفبال مردم از انتخابات می طلبد که دولت نیز جوابگوی نیاها و خواسته های آنان باشد و اکنون جوانان تحصیلکرده با هزنیه های خود و خانواده خود بیکار و جویای کار هستند و هر کس بخواهد به این کشور و ملت خدمت کند، در درجه اول راهها را باز، منابع را تامین کند و تا کسب و کار تولید رونق بخشد.

منبع:مهر

به گزارش علمدار بصیر:

یکی از شبهه های که در خصوص ظهور حضرت حجه (عج )مطرح می کنند این است که تکلیف مردمی که تا  زمان ظهور  مرده‌اند چه می‌شود؟

باید توجه داشت که امام معصوم علیه‌السلام از دو شأن برخوردار است که یکی از آنها «ولایت و امامت» است  که مردم چه بخواهند و چه نخواهند، او از جانب خداوند حکیم به ولایت و امامت تعیین شده است و به وظایف خود در این زمینه عمل می‌نماید. اما شأن دیگر «حکومت» است. یعنی در واقع این امام معصوم (ع) است که باید حاکم باشد و حکومت و امور مربوط به آن را اداره نماید. اما استقرار یک حکومت و دوام آن مستلزم مساعد بودن زمینه است و این زمینه از سوی ملائک مساعد نمی‌گردد، بلکه به انسان‌ها و امّت واگذار شده است. یعنی در یک جمله حکومت مبتنی بر خواست مردم است.

البته معنای «خواست مردم» این نیست که مردم هر چه خواستند، همان حق و درست است، بلکه این است که مردم سرنوشت‌شان را خودشان تقریر می‌کنند و آن چه خواستند محقق می‌شود و به نتیجه‌ی خواست و اراده‌ی خود می‌رسند. پس اگر توده مردم اصحاب سقیفه را به امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابیطالب علیه‌اسلام ترجیح دادند، از حکومت او محروم شده و تحت حکومت همان‌هایی که خواستند در می‌آیند. اگر معاویه و یزید را امیرالمؤمنین خود شناختند و به امام حسن علیه‌السلام را ذلیل کننده مؤمنین خواندند و امام حسین علیه‌السلام را خروج یافته از دین و مهدور الدّم قلمداد نمودند، همین طور می‌شود که شد.

پس، اگر امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف تا کنون ظهور ننموده‌اند، جسم یا روح‌شان غایب نیست، بلکه قیام و استقرار حکومت‌شان غایب است و مقصر مردم در هر عصری هستند که مؤمن، بیدار، بصیر و خواهان حکومت ایشان نگردیدند.

این غیبت از حکومت، اختصاصی به امام زمان (عج) ندارد و به جز 4.5 سال در زمان حضرت علی و 6 ماه در زمان امام حسن مجتبی علیهماالسلام، در زمان سایر ائمه معصومین (ع) نیز امامان از مسند حکومت غایب بودند. لذا تنها فرق این عصر با اعصار گذشته، دیدن و ندیدن حضوری است.

زمانی که هر امام عصری، حکومت ندارد، مردمی که خودشان بخواهند، از فیض و برکات وجود او بهره‌مند می‌گردند، اما از حکومت عدل الهی و استقرار قسط و برکات حکومت امام معصوم (ع) محروم هستند. چرا که خودشان نمی‌خواهند و بر این امر وحدت نمی‌کنند و اگر بخواهند، ظهور می‌رسد. چنان چه امام زمان علیه‌السلام، ضمن دعا برای شیعیانش که فعلاً تنها یاران او هستند و انتظار مساعد نمودن زمینه از آنها می‌رود و به همین دلیل آنها را «منتظر» می‌خوانند، می‌فرماید: اگر وحدت می‌کردند، ظهور می‌رسید:

«وَ لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا ...» (بحار الأنوار ، ج53 ، ص177 و الإحتجاج ، ج2 ،‌ ص 499)

ترجمه: اگر شیعیان ما -که خداوند آن ها را به طاعت و بندگى خویش موفّق بدارد- قلب هایشان در وفاى به عهد و پیمانی که بر ایشان است، اتّحاد و اتّفاق مى ‌داشت، یُمن ملاقات ما به تأخیر نمى‌افتاد و هرآینه سعادت دیدار ما زودتر نصیب‌شان می‌گشت، مشاهده‌ای با شناختی درست و صداقتی از سوی آنان به ما ... . (ترجمه کمی روان بیان شده است).

جمع‌بندی:

الف – امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف، وجود دارند. امام - ولی‌الله - خلیفة‌الله و حجّت‌الله عصر و زمان هستند. به وظایف و تکالیف خود عمل می‌کنند و مردمان چه بشناسند و چه نشناسند و چه بخواهند و چه نخواهند، از فیض وجود او بهره‌مند می‌گردند و البته هر کس بشناسد و رجوع نماید، بهره‌ی بیشتری می‌برد.

ب – طبق آیات الهی، هدایت فردی برای همگان وجود دارد. پس هر کس ایمان بیاورد و تقوا پیشه کند به راه نجات، رشد و کمال هدایت خواهد شد؛ اما کمال اجتماعی که تأثیر مستقیم و بسیاری بر کمال فردی نیز دارد، منوط به استقرار حکومت عدل الهی است.

ج – حکومت نیز امری است که مبتنی بر خواست مردم است. پس اگر حکومت معصومین (ع) تا کنون محقق نگردیده است، علّتش این است که مردم (به ویژه شیعیان و منتظران) خواهان آن نبوده‌اند.

د – به خودمان و مردم خودمان که شیعه و منتظر هستند نگاه کنیم. تا چه حد ایشان را می‌شناسیم؟ تا چه حد خواهان حکومت ایشان هستیم؟ تا چه حد برای تحقق چنین حکومتی دعا و تلاش می‌نماییم؟ آیا عموماً آمادگی اجرای ساده‌ترین احکام را داریم که آمادگی پذیرش احکام حکومت عدل الهی را داشته باشیم؟ برخورد ما با همین نظام جمهوری اسلامی ایران که آغاز و تلاشی برای زمینه‌سازی است و هنوز گامی در مقدمه است، چگونه می‌باشد؟

ه – البته خواستن به این نیست که الزاماً همه‌ی مردم دنیا حضرت مهدی (عج) را بشناسند و طالب حکومتش باشند. بلکه عده‌ی‌ قلیل و لازم برای اداره جهان و عده‌ی کثیری از شیعیان و مسلمانان آماده می‌شوند و سایرین نیز از ظلم ستمگران خسته و از منجی‌گری و نجات به وسیله دیگران ناامید شده و به جای گرایش به «ایسم»ها و احزاب یا مدعی‌ها، طالب منجی الهی می‌شوند. چنان چه بروزها و نمودهایی از این بیداری و دین‌گرایی و حتی اسلام‌گرایی (به رغم تشدید اسلام‌هراسی) را در دنیا شاهدیم.

تجسم کنید در یک باغ مجلل به یک مهمانی شام به جشن و پایکوبی دعوت شده اید. همه می خندند و شادی می کنند. مهمان ها با گل و شیرینی و کراوات زده یکی پس از دیگری وارد باغ می شوند. وقتی از مناسبت می پرسید، جواب می دهند جشن طلاقه! چه احساسی به شما دست می دهد.

شبکه ایران نوشت: طبق آمارها در سال های اخیر درصد طلاق در کشور رشد چشم گیری داشته است. روان شناسان معتقدند که افزایش درصد طلاق علل مختلفی دارد. یکی از دلایل آن افزایش پویایی روانی افراد است.

جشن طلاق در مقابل جشن ازدواج

روان شناسان معتقدند که بر خلاف نگاه سنتی حاکم در جامعه همیشه طلاق بد نیست و همیشه ازدواج خوب نیست. حتی گاهی طلاق را از ادامه زندگی بهتر می دانند. چرا که ازدواج خوب باعث سلامت جسمی و روانی افراد می شود و در مقابل ازدواج بد  می تواند اثر مخربی بر سلامت جسمی و روانی افراد بگذارد.

جامعه شناسان نیز در بررسی علل طلاق، استقلال مالی زنان را یکی از عوامل موثر عنوان می کنند و معتقدند که در این صورت سیر طلاق، مثبت است. چرا که تعداد زنانی که به دلیل نیاز به حمایت، تحت هر شرایطی به زندگی زناشویی خود ادامه می دهند و دچار انواع آسیب های جسمی و روحی می شوند کم می شود.

اما آنچه که مدنظر ما است تجمل گرایی در برخورد با پدیده طلاق است. چیزی که این روزها از آن به جشن طلاق یاد می کنند و در مناطق شمالی شهر تهران شاهد گسترش آن پدیده نوظهور هستیم.پدیده ای که تحت عنوان روشنفکری سال هاست در کشور ما جولان می دهد.

جشن طلاق

تجسم کنید در یک باغ مجلل به یک مهمانی شام به جشن و پایکوبی دعوت شده اید. همه می خندند و شادی می کنند. مهمان ها با گل و شیرینی و کراوات زده یکی پس از دیگری وارد باغ می شوند. وقتی از مناسبت می پرسید، جواب می دهند جشن طلاقه! چه احساسی به شما دست می دهد.

واقعاً چه احساسی به شما دست می دهد وقتی که می بینید خانواده ای برای فروپاشی زندگی فرزندشان به هر دلیل منطقی و غیر منطقی مهمانی شام می دهند و شاید بیشتر از مراسم عروسی هزینه می کنند. جالب تر این که خانواده و بستگان طرف مقابل نیز دعوت می کنند. من نیز مهمان یکی از این مراسم هستم. مهمان مراسمی که نادیده گرفته شدن هویت واقعی و فرهنگ ملی ایران در آن مشهود است. مراسمی که برگزاری آن در کشور ما نشانی از به بیراهه رفتن است.

پس از پایان مراسم با پدر خانواده به گفتگو نشستم:

این جشن به چه مناسبتی برگزار شد؟
جشن طلاق و جشن آزادی دخترم بود.

چرا برای جدایی و طلاق به جشن و پایکوبی برخواسته اید؟
قصدم بالا بردن اعتماد به نفس دخترم است. او در این زندگی که دو سال طول کشید به شدت دچار آسیب روحی شده است. می خواهم به او بگویم که اتفاق مهمی نیفتاده است و این اتفاق برای هر کسی ممکن است پیش بیاید.

آیا اعتقاد دارید که فرووپاشی یک زندگی ناراحت کننده است نه خوشحال کننده؟
بله. اما غصه خوردن که فایده ای ندارد. دخترم باید خود را برای شروع یک زندگی دیگر آماده کند. ما برای آرامش او این کار را می کنیم.

با این نگاهی که شما دارید، اگر خدای نکرده یکی از اقوامتان فوت کند برای تقویت روحیه بازمادگان سورو سات راه می اندازید؟
این موضوع خیلی فرق می کند.

چه شد که به فکر برگزاری جشن برای منفورترین حلال خدا افتادید؟
یکی از دوستان ما در خارج از کشور از برپایی چنین جشنی خبر داد و گفت این جشن تأثیر روانی زیادی بر دخترت دارد.

آیا شما می دانید که فرهنگ ما با فرهنگ غربی ها متفاوت است و رسوم و فرهنگ آنها با ما متفاوت است؟
من هیچ فرقی بین آدم ها نمی بینم.

چرا از روان شناس و مشاور برای کمک به روحیه دخترتان استفاده نکردید؟
دختر من که روانی نیست. ضمن این که نمی خواهم خانواده داماد فکر کنند که دختر ما از لحاظ روحی دچار آسیب شده است.

به خودم گفتم پس این جشن، یک لجباری و به نوعی روکم کنی است.

برنامه بعدی شما بعد از این مراسم چیست؟
او را یک سفر به خارج از کشور می فرستم تا بفهمد که زندگی همچنان جاری است.

یعنی وقتی دخترتان از ماه عسل برگردد، این شکست را فراموش می کند؟
خیر ولی این مراسم به نوعی حمایت خانواده از او را اثبات می کند.
توی دلم گفتم: پس این یک شادی مصنوعی است و شما فقط تظاهر به شادی می کنید.

چگونگی برپایی جشن طلاق
در ایران برپایی جشن طلاق و جشن فروپاشی یک خانواده که برگزارکنندگان آن ادای روشنفکرها را درمی آورند در مناطق شمالی شهر روبه گسترش است.
در شرایط که برپایی مراسم ازدواج برای بسیاری از جوانها سخت و دشوار شده است، شاهد تجمل گرایی در برپایی این گونه جشن ها هستیم.

این مراسم نیز مانند سایر مراسم ها رسم و رسوم خاص خود را دارد. از کارت دعوت برای تشریف فرمایی مهمان ها گرفته تا کیک مخصوص به خود و چکش گل کاری شده همانند چاقوی مخصوص برش کیک در مراسم عروسی دیده می شود. البته با این تفاوت که از چکش برای خرد کردن حلقه ای که زمانی با نیت "حلقه پیوند بین دو نفر " خریداری شد استفاده می شود.

کمی تأمل لازم است
حال اگر حاصل ازدواج وجود فرزند یا فرزندانی باشد، آیا باز هم چنین جشنی برگزار می شود؟

اگر جواب آری است، نقش فرزندان در این مراسم چیست؟

آیا از آنها نیز می خواهیم در این بزم به جشن و پایکوبی برخیزند؟

آیا اگر ازدواج دومی صورت گیرد و منجر به طلاق شود، باز چنین سوروساتی به پا می شود؟

آیا فکر کرده ایم که رواج چنین رسوم نوبرانه و وارداتی چه خدشه ای بر فرهنگ ایرانی ما وارد خواهد کرد؟

آیا غم و شادی مفهوم واقعی خود را از دست داده اند که اینچنین هورا سر دادن ها و کف زدن ها را در چنین مراسمی شاهد هستیم.

جام

به گزارش علمدار بصیر:

طائب گفت: رهبری با قدرت معنوی خودشان مشایی را کنترل کرده اند.

انتخاب نوشت: مهدی طائب (از روحانیون اصولگرا و رئیس قرارگاه عمار) اخیرا در یک سخنرانی که مضمون آن افشاگری پیرامون اسفندیار رحیم مشایی است، ضمن نقل خاطره ای به شباهت محمدعلی رجایی و محمود احمدی نژاد می پردازد.

مهدی طائب در این سخنرانی می گوید: یکی از دوستانم قبل از انتخابات 84 از من پرسید کی قراره بیاد؟ گفتم یک آقایی به نام محمود احمدی نژاد. گفت آیا می شناسی اش؟ گفتم نه، ولی می گویند که عین رجایی است. گفت اگر عین رجایی است نیاریدش. گفتم چرا؟ گفت: «رجایی دو تا ویژگی داشت، که اگر شهادت به کمکش نمی آمد، جلوی امام می آمد به میدان. یکی اینکه اعتماد به نفسش بالا بود، دیگر اینکه بهزاد [نبوی] را خیلی قبول داشت. بهزاد رو ایشون آورد در گردونه اجرا. من معاون اطلاعات نخست وزیر بودم، وقتی ایشون بهزاد رو آورد، ما پرونده ی بهزاد رو دیدیم، عجب چیز خطرناکی بود. وقتی به رجایی گفتیم، قبول نکرد، گفت من بهزاد رو می شناسم... شدت اعتقاد رجایی به بهزاد، اگر شهادت به کمکش نمی آمد، باعث می شد که رجایی بهزاد رو جلوی امام به میدان بیاره.»

مهدی طائب در ادامه ی سخنرانی خود می گوید که اسفندیار رحیم مشایی در دولت احمدی نژاد، نقش بهزاد نبوی در دولت رجایی را دارد. همچنین او در بخش دیگری از سخنرانی اش ادعا می کند که اسفندیار رحیم مشایی یک مرتاض است چرا که در مشهد چند ساعت مقابل ضریح ایستاده است، نمازهایش 2-3 ساعت طول می کشد، و بعضی روزها 100 زیارت عاشورا می خواند. طائب در ادامه می گوید که حلقه ی اول اطرافیان احمدی نژاد بعد از سال 88 به حضور رهبر انقلاب می روند و اجازه می خواهند که علیه احمدی نژاد اقدام کنند، اما رهبری می گویند: «من مشایی را کنترل می کنم.»

طائب می گوید که هر وقت مشایی خواسته است با سحر و جادو احمدی نژاد را از راه بیرون کند، رهبری مشایی را مچاله کرده اند و احمدی نژاد را به ریل باز گردانده اند. گفتنی است فایل صوتی این سخنرانی مدتی پیش در فضای مجازی منتشر شده است.