به گزارش علمدار بصیر: آیت‌الله ناصر مکارم‌شیرازی ظهر امروز در دیدار اعضای هیئت علمی همایش تجلی نماز و مسجد در فرهنگ رضوی اظهار کرد: شما هدف بسیار مهمی دارید و برگزاری این جشنواره نیز برای دستیابی به این هدف مقدس اهمیت دارد.

مرجع عالیقدر شیعه  با اشاره به اینکه نماز و مسجد به عنوان 2 محور اصلی این همایش برگزیده شده عنوان کرد: مسجد و نماز از مهمترین عناوین فقه اسلام و برنامه‌های شیعه است.

آیت‌الله مکارم‌شیرازی افزود: در ارتباط با نماز از سوی پیامبر اسلام، ائمه‌اطهار (ع) و قرآن مجید آیات و روایات بسیاری نقل شده است.

وی سپس به برخی از این آیات اشاره و بیان کرد: در روایتی آمده است که نماز ستون دین است و همانطور که می‌دانیم این ستون دچار خدشه شود خیمه نیز فرو می‌ریزد.

مرجع عالیقدر شیعه افزود: همچنین از نماز به عنوان معراج و نردبان تعالی و پیشرفت و ترقی یاد شده است، اگر پیامبر اسلام در تمام عمر بابرکت خویش یک یا 2 بار به معراج رفت مسلمانان می‌توانند با برپایی نمازهای یومیه 5 بار به معراج بروند.

استاد برجسته حوزه علمیه تصریح کرد: نماز مانند یک نهر زلال است که مؤمنان گردوغبار روحی و جسمی خود را از طریق برپایی آن می‌زدایند.

آیت‌الله مکارم‌شیرازی بیان کرد: مشکلی که وجود دارد این است که بسیاری تنها به جسم نماز توجه می‌کنند و از روح آن غافل هستند و بعد نیز گلایه می‌کنند چرا آثار نماز را در زندگی خود نمی‌بینیم.

وی اظهار کرد: اگر روح نماز احیاء شود آثار و برکات زیادی در زندگی انسان دارد و وسیله‌ای برای قرب و نزدیکی انسان به خدا می‌شود.

مرجع عالیقدر شیعه با اشاره به اهمیت و جایگاه مسجد در اسلام عنوان کرد: مساجد در زمان پیغمبر اسلام بسیار محقر بودند اما تاثیران آنها ابعادی فراگیر و جهانی داشت.

آیت‌الله مکارم‌شیرازی افزود: مساجد صدر اسلام مرکز تعلیم و تربیت، محل برپایی نماز، مقر لشکر اسلام و مکانی برای قضاوت و داوری در مورد اختلافات مسلمانان بود.

وی تصریح کرد: امروزه نیز مساجد باید مجددا احیا شوند و به مرکزی برای بیداری و هوشیاری اسلامی و سرچشمه تمام حرکت‌ها تبدیل شوند.

مرجع عالیقدر شیعه با اشاره به اینکه انقلاب اسلامی ایران نیز از مسجد سرچشمه گرفت خاطرنشان کرد: در روایات آمده است که هر کجا مسجدی بنا شده قبال در آن خون شهیدی ریخته شده است.

آیت‌الله مکارم‌شیرازی با اشاره به تلاش گسترده دشمنان برای تهاجم فرهنگی گفت: مسجد و نماز می‌تواند جوانان را در مقابل هجمه‌های دشمن بیمه کند و در این میان مسئله اساسی احیای روح نماز و بازگشت به دوران پرشکوه مساجد در صدر اسلام  است.

منبع:تسنیم

به گزارش علمدار بصیر: فریبا ابتهاج مسئول دفتر معصومه ابتکار عضو کنونی شورای شهر تهران در خصوص گمانه‌زنی‌ها درباره انتخاب معصومه ابتکار به‌عنوان سخنگوی وزارت امور خارجه، گفت: وزیر امور خارجه اخیراً خانم ابتکار را دعوت کرده در مورد اینکه وی سفیر ایران در سازمان‌ملل و یا سفیر ایران در ژنو شود و یا اینکه معاونت دیپلماسی عمومی وزارت خارجه را به‌عهده بگیرد، با وی صحبت‌ کرده است.

وی همچنین افزود: حضور در ریاست مرکز دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای که سخنگویی وزارت امور خارجه نیز ذیل آن است، از دیگر پیشنهاداتی بود که آقای ظریف به خانم ابتکار داد ولی وی به‌صورت کلی به‌دلیل اینکه علاقه‌ای برای فعالیت در حوزه سیاست خارجی دولت را نداشت، این پیشنهاد را نپذیرفت اما در عین حال تأکید کرد که حاضر است از ظرفیت خود به‌عنوان "قهرمان زمین" سازمان ملل متحد به وزیر محترم خارجه کمک کند، تا کشور از شرایط بحران بیرون بیاید.

مسئول دفتر معصومه ابتکار خاطرنشان کرد: خانم ابتکار علاقه‌ای برای حضور رسمی در سیاست خارجی ندارد و بیشتر علاقمند به تدریس خود در دانشگاه است، اما ابراز تمایل کرده‌ که از ظرفیت قهرمان زمین خود برای بهبود روابط خارجی با دنیا استفاده کند.

هم‌اکنون رامین مهمانپرست، رئیس مرکز دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای وزارت امور خارجه است؛ وی پیشتر هم ریاست این مرکز و هم سخنگویی وزارت امور خارجه را به‌عهده داشت.

سازمان ملل متحد از معصومه ابتکار به‌عنوان یکی از هفت "قهرمان زمین" در سال 2006 تقدیر کرده است؛ لقب "قهرمان زمین" به‌صورت نمادین به کسانی داده می‌شود که می‌توانند در جهت حفظ منابع طبیعی و زیست محیطی کره زمین فعالیت کنند.

پیش از ظهر دیروز نیز، الهه کولایی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس ششم و فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم گفته بود: بنده قرار نیست سخنگوی وزارت امور خارجه شوم و به هیچ وجه با بنده دراین‌باره صحبتی نشده است.

وی همچنین هرگونه مذاکره با خود درباره حضور در وزارت امور خارجه یا معرفی به‌عنوان سفیر را هم تکذیب کرد و گفت که اگر هم پیشنهادی دراین‌باره به بنده بشود، نمی‌پذیرم.

سید عباس عراقچی، سخنگوی وزارت امور خارجه امروز در نشست خبری اعلام کرد که سخنگوی بعدی این وزارتخانه، "یک خانم" خواهد بود.

منبع:تسنیم

وی  افزود: سال 59 بنا بر دلایلی عضو سازمان مجاهدین خلق و فرقه تروریستی رجوی شدم و 23 سال در خارج از ایران با این سازمان همکاری کردم. فعالیت من بیشتر در بخش روابط بین‌المللی بود و در نهایت در سال 1382 به‌دلیل اتفاقاتی که رخ داد و خدا کمک کرد توانستم فرار کنم.

این عضو سابق سازمان مجاهدین خلق ادامه داد:‌ در این 10 سالی که در ایران هستم، روی پدیده معروف به هزاره سوم فعالیت کردم، یعنی فرقه‌های مخرب کنترل ذهنی را بررسی می‌کنند که در خیلی کشورها و حتی ایران وجود دارد و آنها دست به گریبان هستند. البته نقطه قوت من این بود که 23 سال تجربه تخریب کنترل ذهنی را هم دارم.

خدابنده با بیان اینکه زمانی وارد فرقه رجوی شدم که دغدغه ما جوانان بحث استقلال بود، تصریح کرد: انقلابی در ایران صورت گرفته بود و رژیم شاه که تا بن استخوان وابسته به آمریکا بود، ساقط شد و آرزوی ما این بود که شعار استقلال در جامعه محقق شود.

وی در مورد شعار سازمان مجاهدین خلق در آن زمان گفت: سازمان مجاهدین با این ترفند که جمهوری اسلامی نفی استثمار و سرمایه‌داری نمی‌کند و در عین حال نیز به آمریکا وابسته نیست، جلو آمد و مطرح می‌کرد که تنها نیرویی که می‌ماند سازمان مجاهدین است؛ بنابراین ما نیز با این انگیزه ضدامپریالیستی وارد جریان مجاهدین شدیم.

این عضو سابق سازمان مجاهدین خلق با بیان اینکه در آن زمان شعارهای سازمان با شعار جوانان منطبق بود، تصریح کرد: وقتی جوانان با این شعار جذب می‌شدند، دیگر متدولوژی و روش آنها عوض می‌شد و اهداف کنار می‌رفت و یک‌سری مکانیزم‌های روانی فرد را حفظ می‌کند. این مسئله به‌گونه‌ای است که سازمان مجاهدین افتخار می‌کند در جلساتش درنده‌ترین جناح‌های امپریالیستی نیز شرکت می‌کنند.

خدابنده در مورد سفر یاسر عرفات بعد از انقلاب به ایران نیز اظهار داشت: زمانی را به یاد دارم که یاسر عرفات به ایران آمد و مسعود رجوی به وی یک سلاح داد و گفت: "تنها راه شما مبارزه با اسرائیل است و ما حاضریم نیروهای خود را به شما بدهیم". ولی همه این حرف‌ها یک ژست تبلیغاتی خوبی بود و الآن دیگر موضع ضداسرائیلی را نیز در تبلیغات خود نشان نمی‌دهند.

وی افزود: ما در منچستر بودیم که کنسولگری ایران را بمب گذاشتند و ما تصورمان این بود که آمریکا این کار را انجام داده، ولی بعد از اینکه آمریکا سازمان مجاهدین را در لیست تروریست‌ها گذاشت، واکنش رجوی این بود که زمانی که ما هفت تیر و هشت شهریور را به وجود آوردیم در لیست ترورها قرار نگرفتیم و زمانی که ترورهای سال‌های 60 انجام شد، ما در لیست ترور قرار گرفتیم.

این عضو سابق سازمان مجاهدین خلق ادامه داد:  زمانی این کار صورت گرفت که دولت اصلاحات در آمریکا روی کار آمده بود و می‌خواست باب گفت‌وگو را باز کند، لذا اسم ما را در لیست ترورها گذاشتند. این مسئله نشان می‌دهد که ترورهای 7 تیر و 8 شهریور با تأیید آمریکا بود ولی آن زمان برای ترورها ژست کور کردن خط وابستگی را می‌گرفتند.

خدابنده در مورد وضعیت امروز سازمان مجاهدین خلق و چگونگی فعالیت آنها نیز تصریح کرد: امروز فعالیت‌های سازمان مجاهدین مخاطب ملت ایران نیست و آنها دنبال پایگاه اجتماعی نیستند و بیشتر جلب نظر اسرائیل و آمریکا را دنبال می‌کنند.

وی با بیان اینکه سازمان مجاهدین امروز در ایران خط فرقه‌ای جذب فرد را دنبال می‌کند، تصریح کرد: این مسئله به‌گونه‌ای است که می‌خواهند عناصر را به‌شکل‌های مختلف جذب کنند، زیرا می‌دانند عناصر با تبلیغات سازمان جذب نمی‌شوند و فقط با ارتباط است که می‌توانند آنها را جذب کنند، به‌عنوان مثال افراد را به‌عنوان یک خبرنگار جذب می‌کنند. 

این عضو سابق سازمان مجاهدین خلق خاطرنشان کرد: خیلی از کسانی که در اشرف جذب شده بودند، می‌گفتند: ما حتی اسم سازمان مجاهدین را نشنیده بودیم، و برای کار به ترکیه رفته بودند و بعد به آنها گفته بودند: رفتن شما به اروپا غیرقانونی است و باید به عراق بروید. بر همین اساس پس از مدتی از قرارگاه اشرف سردرآوردند.

خدابنده در مورد  اینکه مجاهدین چه تهدیدی برای ایران دارد، اظهار داشت: از نظر سیاسی سازمان مجاهدین هیچ تهدیدی برای ایران ندارند و از نظر امنیتی نیز تهدید به‌معنای سرنگونی ندارد، ولی می‌تواند تخریب داشته باشد.

وی در مورد هزینه‌های گزافی که سازمان مجاهدین برای جذب صرف می‌کند، گفت: آنها با هزینه‌های گزافی افراد را شناسایی می‌کنند و آنها را در دانشگاه‌های اروپایی جذب می‌کنند و سپس به آنها آموزشی جاسوسی می‌دهند که جامعه باید برای این مسائل آگاه شود.

این عضو سابق سازمان مجاهدین خلق اضافه کرد: به‌نظر من مهمترین این بحث‌ها، بحث حقوق بشر است. زیرا در حال حاضر حدود 3 هزار نفر از اعضای مجاهدین در اردوگاه لیبرتی هستند و بعضی از آنها در حدود 3 سال در اسارت به‌سر می‌برند و همچنین اولیه‌ترین حقوق انسانی آنها نیز نقض می‌شود.

در ادامه این نشست خبری مریم سنجابی دیگر آزادشده سازمان مجاهدین خلق گفت: من 13 سال داشتم که وارد سازمان مجاهدین شدم و در آن زمان سیستم جذب سازمان به‌گونه‌ای بود که از نوجوانان و دانش‌آموزان استفاده می‌کردند. برای همین تعداد زیادی از نوجوانان و دانش‌آموزان جذب سازمان شدند.

وی افزود: سال 65 بود که به عراق رفتم و به‌طور حرفه‌ای وارد سازمان مجاهدین شدم و بعد از چند سال به‌دلیل ساختار پیچیده سازمان مجاهدین فهمیدم که سازمان مجاهدین چه ماهیتی دارد و در چه مسیر انحرافی حرکت می‌کند. بنابراین از طریق روشنگری‌هایی که از طرف خانواده‌هایی که اطراف کمپ می‌آمدند، متوجه اشتباهاتم شدم.

این عضو سابق سازمان مجاهدین خاطرنشان کرد: در سازمان مجاهدین به‌گونه‌ای بود که نمی‌شد به‌راحتی از آنها جدا شد و وقتی به آنها می‌گفتیم: ما می‌خواهیم جدا شویم، قبول نمی‌کردند.

سنجابی در مورد تهدیدی که جوانان این دوره را در معرض خطر می‌‌دهد، گفت: از سال 70 به بعد ساختار سازمان عوض شد و به‌سمت فرقه‌ای رفت و البته ساختار و شرایط محدودتر و پیچیده‌تری به وجود آمد تا جوانان را در مسیری قرار دهند که دیگر نتوانند جدا شوند.

وی با تأکید بر اینکه اعضای سازمان مجاهدین رو به ازدیاد نیستند بلکه رو به کم شدن هستند، اظهار داشت: سازمان مجاهدین خلق رو به پیشرفت نیست و به‌دلیل ساختاری  که در سازمان مجاهدین وجود دارد و نیز فرقه‌ای بودن سازمان مجاهدین، اعضای آن رو به کم شدن هستند.

سنجابی در پاسخ به سؤالی مبنی بر "آیا شیوه جذب در سازمان مجاهدین به‌صورت خانوادگی است و شما به‌صورت خانوادگی جذب شدید؟" اظهار داشت: شیوه جذب در سازمان مجاهدین از سال 60 در تمام مراکز دانشگاهی و دانش‌آموزی بود. البته من و برادرم با هم جذب شدیم، ولی این‌طور نبود که حتماً به‌صورت خانوادگی جذب شوند.

این عضو سابق سازمان مجاهدین خلق ادامه داد: البته در مواردی ممکن بود به‌صورت خانوادگی جذب کند ولی می‌خواستند سوءاستفاده کنند یا کمک مالی بگیرند. مهم این بود که وقتی جذب شدند، دیگر نباید با خانواده خود ارتباط داشته باشند.

همچنین خدابنده در پاسخ به این سؤال ادامه داد: اصلی مبنی بر اینکه به‌صورت خانوادگی در سازمان مجاهدین جذب شوند، وجود نداشت. ولی این اصل وجود داشت که اعضا نمی‌توانند با خانواده خود ارتباط داشته باشند و البته این اصل یک اصل فرقه‌ای است و هر فرقه‌ای سعی می‌کند از ارتباط اعضای خود با گذشته و خانواده آنها جلوگیری کند.

وی افزود: آنها سعی دارند از این طریق نگذارند ارتباط عاطفی به وجود بیاید زیرا رابطه عاطفی ضدمغزشویی است و ارتباط با خانواده باعث ایجاد ارتباط عاطفی می‌شود. ولی در بعضی موارد که امکان جذب نیرو یا امکان جذب مالی را پیش‌بینی می‌کردند این اجازه را به اعضا می‌دادند.

این عضو سابق سازمان مجاهدین خلق خاطرنشان کرد: مریم رجوی جمله معروفی دارد، می‌گوید: خانواده لانه فساد است و اصلی‌ترین دشمن به شمار می‌آید.

خدابنده در مورد اقدام مسعود رجوی در مورد آزاد کردن ملاقات اعضای سازمان مجاهدین خلق با خانواده‌های‌شان اظهار داشت: مسعود رجوی به‌دنبال آن بود که در این ملاقات‌ها سوءاستفاده مالی و یا جذب صورت گیرد، ولی به‌عکس شد و هرکسی با خانواده خود دیدار می‌کند از اشرف فرار خواهد کرد. بنابراین دوباره این ارتباط‌ها را مسدود کردند.

منبع:تسنیم

به گزارش علمدار بصیر: در روزهای گذشته برخی سایت های نزدیک به دولت قبل، فایل متن جلسه ای را منتشر کردند که در آن احمدی نژاد به بیان برخی ناگفته های خود از دوران ریاست جمهوری پرداخته است.
این سخنرانی در جمع کسانی انجام شده که «حامیان دولت اسلامی» خوانده شده اند. در این سخنرانی که برای اولین بار منتشر می شود، احمدی نژاد درباره ی موضوعات بسیاری در 6 ساله نخست روی کار آمدن خود توضیحاتی را برای اولین بار مطرح کرده است. یکی از مهمترین بخش های سخنان احمدی نژاد روایت وی از برکناری منوچهر متکی وزیر اسبق خارجه بود که در میانه سفر وی به سنگال صورت گرفت.
درباره برکناری متکی درچند سال گذشته روایت های متفاوتی نقل شده است. منوچهر متکی نقل ماجرا را تا زمان سرکار بودن دولت احمدی نژاد به صلاح نمی دانست و احمدی نژاد هم ماجرا را تا پایان دولتش به سکوت گذراند. اما در فایلی که این روزها منتشر شده وی روایت جالبی از دلیل برکناری متکی نقل می کند.
احمدی نژاد گفت:آقای متـکی در دوره اول کاندیدای من نبـود ، در دولت دهم که اصـلا وزیـر من نبـود. من در دور دوم دولـت با ایشـان دیگر کاری نداشتـم وتمام کـارهای بین المللی به عهـده خودم بود. گذشت تا در اولین سفر دولت دهـم به نیـویورک ، سه چهـارتا دیپلمـات را که بنـده مخـالف اعزام اینها به کشورهای غربی بودم، ایشان به غرب اعزام کرد و آنها هم رفتند و پناهنده شدند. بعد از سفر نیویورک، در جلسه ای قضیه بررسی شد و بنا شد ایشان عوض شوند.
به هرحال از روزی که تصمیم گرفتیم که ایشان وزیر نباشد، ایشان مداوماً در سفر بود حتی در دولت هم که حضور پیدا می کرد سریعاً ناپدیـد می شد تا اینکـه بعد از سه ماه بـالاخره در سـاعت 5 بعـد ازظهـر و بعد ساعت 10 شب با ایشان وقت تنظیـم شد و به ایشان گفتیم که شما دیگـر در دولت وزیر نیستید ولی من دوست دارم شما بعنوان معاون رئیس جمهور و رئیس سـازمان انـرژی اتمی فعالیت کنیـد. گفت من امشب میخواهم به سنـگال بروم و اصرار کرد که من می روم. گفتم شما از نظر من وزیر نیستی. ولی با این حال با هواپیمـای اختصاصی رفت و گفـت که دوشنبه ظهر بر می گردم.

رئیس جمهوری سابق ایران افزود: من هم همانجا حکـم عزل ایشـان را صادر کـردم و نوشتم که دوشنبه عصر اعلام شود. دوشنبه در سفر استانی بودم ، یک دفعه عصر گفتم شـاید از سفر برنگشته باشد؛ با دفتر تماس گرفتم که فعلا حکم را اعلام نکنند. گفتنـد پنج دقیقـه قبل اعلام کردیم . گفتم برداریـد تا مطمئن شویم که برگشتـه است. گفتند دیگر دیر شـده چونکه در رسانه ها منتشر شده است. بعد که از سفر برگشتند ، از مدیرکل تشریفات وزارت خارجه پرسیدم چرا دیر آمدید؟ گفت: دوشنبه ظهر جلسات رسمی تمام شد و بنا بود برگردیم ولی ایشان به من گفت که یک قرار شام بگذار و سفر را تمـدید کن. گفـت حتی اگر می توانید یک سفر دیگـر هم برای من همـاهنگ کن تا من از اینجا مستقیم به ایـران نروم. ضمناً زمانی هم که ایشان حکـم عزلـش اعلام شد، در هیچ جلسه رسمی نبوده است.
احمدی نژاد گفت: بعداً معاونان ایشان به ما گفتند که ما تعجب می کـردیم چـون ایشان از همان سه ماه قبل به ما گفته بود هرجا که می توانید برای من سفر هماهنگ کنید. فقط سفر باشد هـرجا بود مشکلی نیست! این معاونان می گفتند ما نمی دانستیم چه اتفـاقی افتاده ولی ایشان اصـرار به سفر خـارجی داشتند. مـأموریت ها را بـاید من به وزیر می دادم اما ایشان بدون هماهنگی با من همه جا میرفت و این سفرها نه نتیجه ای و نه گزارشی داشت.
گفتنی است منوچهر متکی 22 آذرماه 1389 از سمت خود برکنار و علی اکبر صالحی بر جی وی نشست.
منبع: هشت صبح

بازیسازی که همیشه در حال پیشرفت بود

گئورگی هاجی (Gheorghe Hagi)
به گزارش مشرق، بعضی وقت‌ها بازیساز‌های فوتبال فقط پیش می‌روند و پیشرفت می‌کنند و بهتر و بهتر می‌شوند. گئورگی هاجی یکی از همین‌ها بود. دوران بازیگری او اصلا نقطه افول ندارد. هاجی همیشه در حال پیشرفت بود. بی‌خود نبود که به او «مارادونای کارپات‌ها» می‌گفتند. مردم رومانی او را مثل یک قدیس دوست داشته و دارند. هاجی بازیکنی بود که همه چیز داشت: قدرت رهبری بالا، انرژی بی‌پایان، دید عالی، علم تاکتیکی و بازیخوانی بی‌نظیر و تکنیک نابی که از یک فوتبالیست اروپای شرقی بعید بود. پنج سال حضور هاجی در باشگاه گالاتاسرای ترکیه به درخشان‌ترین سال‌های تاریخ این باشگاه تبدیل شد. پنج قهرمانی شامل چهار قهرمانی لیگ و یک جام یوفا.
هاجی وقتی در سال 2001 و در سن 36 سالگی بازنشسته شد خیلی‌ها را غمگین کرد. قدرت پای چپ او را به موشک‌های بازوکا تشبیه کرده بودند. تکنیک نابی داشت و در موقعیت‌شناسی هم تبحری بی‌اندازه داشت.

آخرین بازی‌های او در یورو 2000 و با لباس رومانی هنوز به خاطر خیلی‌ها می‌آید. او در آخرین بازی‌اش در همین بازی‌ها و در سن 35 سالگی به خاطر شبیه‌سازی و گول زدن داور از بازی اخراج شد ولی در همین سن هم ستاره بازی‌ها لقب گرفت. نمایش عالی او در جام‌جهانی 1994 را هنوز هم در صحنه‌های منتخب بازی‌های جام‌های جهانی نمایش می‌دهند.

حساس‌ترین بازیساز فوتبال

زین‌الدین زیدان (Zinedine Zidane)
وقتی پسرکی تمام دلخوشی‌اش این باشد که راه‌پله‌های آپارتمان‌های چندین طبقه محل اقامتش در مارسی فرانسه را با توپ تنیس بالا و پایین کند، لابد آدم ویژه‌ای خواهد شد. زین‌الدین زیدان هم همین طور بود. پسرک آفریقایی- اروپایی مهاجر که روزی چشم و چراغ فوتبال فرانسه و مایه مباهات مردم الجزایر شد، هم آرام و تودار بود و هم به وقتش بی‌کله می‌شد و یاغی‌گری می‌کرد.
او تنها فوتبالیستی است که با وجود حضور در دو فینال جام‌های جهانی (1998 و 2006)، طی دو جام جهانی با فاصله هشت سال هم طعم اخراج را چشیده است. در سال 1998، زیزو در بازی عربستان – فرانسه با زدن ضربات عجیب به سر و صورت فواد انور از بازی اخراج شد. در فینال جام‌جهانی 2006 در برلین هم که سینه مارکو ماتراتزی را با توپ اشتباه گرفت و او را چنان به زمین کوبید که نگو! این آخرین فعالیت او در زمین‌های فوتبال بود.

زیزو خیلی خوب بود، آنقدر خوب که پله به او لقب جادوگر داد. پلاتینی او را سلطان تکنیک نامید و کارلوس آلبرتو پریرا به او لقب هیولا داد. توانایی او در چرخش، کنترل و پاس دادن توپ واقعا بی‌نظیر بود. گل به یادماندنی او در فینال لیگ قهرمانان سال 2003 در همپتون پارک گلاسکو برای رئال هنوز در یادها زنده است.
بازی‌های درخشان او برای بوردو، یوونتوس و رئال (که نقطه اوج فوتبالش بود) و قدرت تغییر دادن نتیجه و برتری دادن به تیم خودی توسط او همیشه در ذهن فوتبالدوستان باقی می‌ماند. مارکو ماتراتزی هم هیچ وقت او را فراموش نمی‌کند؛ مطمئن باشید!

بازیساز بازیسازها

مایکل لادروپ (Michael Laudrup)
تصویری که از مایکل لادروپ دانمارکی بر جای مانده، بازیکنی است که می‌توانست با حرکاتی خیره‌کننده و غیرقابل پیش‌بنی و خارق‌العاده بازی را عوض کند یا با سرعتی فراتر از تصور به طور مارپیچ مدافعان حریف را به‌هم بریزد و تمام این کارها را هم با سری پایین انجام دهد. بازی‌های او آنقدر خوب و تاثیرگذار بود که بزرگانی همچون رائول و روماریو بارها تحسینش کردند.
سال‌های اوج فوتبال باشگاهی او در بروندبی دانمارک و سپس در یوونتوس ایتالیا بود. حرکات زیگزاگی‌اش تمام حریفان را به اشتباه وامی‌داشت. در تیم‌ملی دانمارک هم یک همه کاره مطلق به حساب می‌آمد. چهار جام پیاپی با بارسلونا و بعد از آن پنج جام متناوب همراه با رئال‌مادرید او را به یکی از پرافتخارترین فوتبالیست‌های لالیگا تبدیل کرد. یک نیم نگاه کافی بود تا او یار مهاجم هم‌تیمی‌اش را پیدا کند و آن پاس‌های معروف به «پاس قاشقی» را به او بدهد.

لادروپ همچنین یک بازیکن دارای قابلیت حرکت بین خطوط مختلف تیم و وصل کردن آنها به یکدیگر هم به حساب می‌آمد. یوهان کرویف که در سال‌های حضور لادروپ در بارسلونا، سرمربی بارسا بود می‌گوید:«بازی مایکل یک رویای کامل است. جادویی مطلق که هیچ فوتبالیست بازیسازی نخواهد توانست همچون او به چنین حرکاتی دست بزند.»
البته با تمام اینها نقطه تاریک زندگی ورزشی مایکل، سرباز زدن او برای بازی در یورو 92 همرا با دانمارکی بود که به شکلی عجیب قهرمان آن بازی‌ها شد. ولی به هر حال این جوان اهل اسکاندیناوی مثل یک مرسدس بنز سفارشی، پرقدرت و پرتحرک بود و در عین حال زیبایی و ظرافت هم از فوتبالش می‌بارید.

بزرگترین بازیساز یک پا

ریوالدو (Rivaldo)
شاید بشود گفت ریوالدو یکی از اسطوره‌های فراموش شده نسل خودش بود. خیلی‌ها می‌گویند او زیر سایه مهاجمی گلزن مثل رونالدو گم شد و یا حداقل کمتر دیده شد. البته ریوالدو شیطنت‌های ناجوانمردانه‌ای هم داشت که مهمترینش گول زدن تیم داوری در جام‌جهانی 2002 و بازی مقابل ترکیه بود که منجر به اخراج هاکان اونسال بازیکن ترک‌ها شد.
اما به هر حال ریوالدو بازیکنی بود که قدرت پاس‌دهی و بازیخوانی خوبی داشت. خوب که نه، عالی بود. مهمترین ضعفش با یک پا بازی کردنش بود که البته به بزرگترین نقطه قوتش هم تبدیل شده بود. البته نه سرعتش آنقدرها زیاد بود نه قدرت بدنی‌اش. می‌گویند سرمربی اولین تیمش در برزیل (باشگاه پائولیستا) اصلا او را به دلیل کم بودن قدرت بدنی برای فوتبال بازی کردن مناسب تشخیص نداده و گفته بود این پسر باید برود کار دیگری انتخاب کند. 10 سال بعد، پسرک استخوانی مرد سال فوتبال جهان شد و لالیگا را همراه بارسلونا فتح کرد.

دو گلی که او به منچستریونایتد در لیگ قهرمانان سال 1998 با لباس بارسلونا به ثمر رساند را خیلی‌ها یادشان است. ضربات آزاد بی‌نظیری می‌زد. آمار به دست آوردن قهرمانی‌اش هم بد نبود. یک قهرمانی در جام‌جهانی، یک لیگ قهرمانان و قهرمانی لیگ در چهار کشور مختلف. تمام اینها برای مردی که فقط می‌توانست با یک پا بازی کند، اصلا بازیکنی سرعتی به حساب نمی‌آمد، شکننده و لاغر مردنی بود و در عنفوان جوانی پسرکی دست و پا چلفتی به نظر می‌رسید، آنقدرها هم بد نیست!
شاید او را بشود بازنده نسل طلایی برزیلی‌هایی دانست که ناگهان از هیچ به همه جا می‌رسیدند و چشم جهانی را به سمت خود خیره می‌کردند. یادتان می‌آید که او با تیم بنیادکار ازبکستان به تهران هم آمد و یک تنه پرسپولیس را از لیگ قهرمانان آسیا بیرون انداخت؟

بازیسازی که مثل یک ماهیِ بیرون از آب بود

سر بابی چارلتون (Bobby Charlton)
خیلی کارهاست که انگلیسی‌ها به درستی و حقیقتا در انجامش عاجز بوده‌اند. یکی از آنها نمایش هیجان و احساسات عمومی است و دیگری‌اش قطعا فقدان بازیساز‌های فوتبال است. البته خود انگلیسی‌ها همیشه گفته‌اند آنها بازیکنان خوب فراوانی داشته‌اند. فوتبال نوین را به جهان عرضه کرده‌اند و از بال‌های کناری زمین گرفته تا مدافعان و مهاجمان گلزن، همه اینها را داشته‌اند ولی انگار نقش بازیساز اصلا در فوتبال انگلیس تعریف نشده و شغلی خارجی‌پسند و غیرعادی به حساب آمده است. شاید تنها بشود از بابی چارلتون به عنوان فوتبالیستی نام برد که خصوصیات بازیسازی در شکل فوتبالش دیده شده است.

چارلتون فوتبالش را به عنوان یک مهاجم شروع کرد ولی زمانی که سیستم 2-4-4 به فوتبال نوین جهان پا گذاشت او به هم یک خط عقب‌تر آورده شد و نقش یک بازیساز را پیدا کرد. چارلتون توپ را از خط دفاع می‌گرفت، راه می‌افتاد، چند بازیکن را جا می‌گذاشت و دست آخر تصمیم می‌گرفت که توپ را شوت کند یا در بعضی وقت‌ها پاس هم بدهد.
شکل فوتبال بابی چارلتون به بازیساز‌های خیلی خلاق و در خدمت تیم نمی‌خورد ولی آنقدر توانایی داشت که بتواند یک بازی درهم ریخته را یکه و تنها از آب و گل درآورد. شاید اگر فابیو کاپلو در جام‌جهانی 2010 چنین بازیکنی داشت، حالا قهرمانی در یک جام‌جهانی را هم به افتخاراتش اضافه کرده بود ولی به نظر می‌رسد که نسل‌های اخیر انگلیسی‌ها از به وجود آوردن چنین استعدادی ناتوان بوده‌اند. چارلتون شبیه کسانی بود که آب نمی‌بینند وگرنه شناگران ماهری هستند!

فیزیکی‌ترین بازیساز به عظمت دنیای فوتبال

رود گولیت (Ruud Gullit)
مارتین آمیس، رمان‌نویس مشهور در جایی نوشته است: «هیچ حد بالایی برای عظمت فیزیکی یک فوتبالیست وجود ندارد. فقط کافی است برای دیدن چنین فرضیه‌ای به رودگولیت نگاه کنید.»
گولیت و مارادونا در سال‌های پایانی دهه 80 میلادی برای مدتی هم عصر بودند و هر دوشان برای تیم‌هایشان بازی می‌کردند. ولی آنچه که در وجود گولیت بود در مازادونا یافت نمی‌شد. اصلا جنس بازی گولیت 88 هلند با چیزی که مارادونا برای آرژانتین 86 انجام می‌داد فرق می‌کرد. شاید بشود گفت گولیت علاقه به قدرت بازیخوانی و بازیسازی، قدرتمندترین هافبک تهاجمی کامل دنیا بود که خیلی سریع می‌توانست به یک مهاجم مرکزی هدف تبدیل شود، در نقش هافبکی کلاسیک بازی کند و یا حتی در مواقع لزوم به شکل مدافعی کامل هم در‌آید.

رود گولیت و مارادونا در لباس تیمهای میلان و ناپولی در سری A ایتالیا

گولیت بزرگ تمام این قابلیت‌ها را از یک چیز داشت؛ قدرت بدنی فوق تصور! همین قدرت بدنی بود که او را در سن 16 سالگی به جوانترین بازیکن تاریخ لیگ فوتبال هلند تبدیل کرد. معمولا بازیسازها در طول زمان بازی خیلی به خودشان فشار نمی‌آورند و فقط سعی می‌کنند در زمان‌های مورد نیز با انجام تک حرکت‌هایی تعیین کننده به کمک تیم‌شان بیایند ولی گولیت اینطوری نبود.

بازی‌های بیاد ماندنی او در آ.ث‌میلان، مردی را به دنیا معرفی کرد که همه کار می‌کند؛ از پاس دادن، شوت زدن و تکل زدن گرفته تا دریل زدن حریف، خلق فضا برای هم‌تیمی‌‌ها و گل‌زدن. بی‌شک دوستداران فوتبال، مثلث مرگبار هلندی آ.ث‌میلان اواخر دهه 80 را از یاد نبرده‌اند. فان باستن، رایکارد و گولیت. آنها که باهلند رینوس میشل در سال 1988 در خاک المان قهرمان جام ملت‌ها شدند و میلان را هم قهرمان اروپا کردند. آن مرد سیه‌چرده با آن موهای بافته بلند و لبخند بیاد ماندنی هنوز در خاطره‌ها باقی است. گل اول هلند به شوروی در فینال یورو 88 را ببینید. حتما ببینید!

بزرگترین بازیسازی که هرگز درباره‌اش نشنیده‌اید

دراگوسلاو سکولاراچ (Dragoslav Šekularac)
بله. باور کنید سکولاراچ بزرگترین بازیسازی است که تاکنون چیزی درباره‌اش نشنیده بودید. البته از فوتبال کامل و بازیکن‌سازی مثل فوتبال یوگسلاوی سابق باید هم بازیکنان بازیسازی استخراج شوند. اصلا فوتبال بالکان را همین یوگسلاوی‌ها مشهورش کردند و به جهان صادرش نمودند. سکولاراچ بازیکنی خلاق، تکنیکی،سرعتی بود که در فوتبال دهه های 1950 و 1960 میلادی یوگسلاوی خوش درخشید که یکی از ارکان قهرمانی‌های پیاپی ستاره سرخ بلگراد هم به شمار می‌آمد. البته او به شدت عصبی مزاج و تندخود هم بود. او را سال 1962 و به خاطر اینکه داور را در یک بازی باشگاهی یوگسلاوی با مشت زد، یکسال و نیم محروم کردند. این در حالی بود که سکولاراچ چند ماه پیش از آن حادثه، در کنار گارینشا و آماریلدو، به عنوان بازیکنان برتر جام جهانی1962 انتخاب شده بودند.

چند وقت بعد، یوونتوس با ارائه پیشنهادی 600 هزار دلاری که در آن زمان بالاترین رقم نقل و انتقالات فوتبال در جهان به شمار می‌آمد، می‌خواست سکولاراچ را از ستاره سرخ بخرد ولی دولت یوگسلاوی که مالک ستاره سرخ بود اجازه نداد ستاره بزرگش از یوگسلاوی برود. گرچه سکولاراچ چند سال بعد سر از آلمان و کلمبیا درآورد ولی اوج فوتبالش به همان سال‌های دهه 50 و 60 معطوف بود که برای ستاره سرخ و تیم ملی یوگسلاوی بازی می‌کرد.

بازیسازی که پله نبود!

دیدی (Didi)
به زبان ساده می‌شود گفت دیدی فوتبالیستی بود که پیش از پله، پله شد ولی پله نبود! دیدی قلب همان تیمی بود که جام‌های جهانی 1958 و 1962 را برای برزیل به خانه برد. او را به خاطر قدرت پاس‌دهی بی‌نظیر و بی‌نقص، توان جسمی و ذهنی فوق بشری، پشتکار بالا و مهارتش در حمله به دروازه حریف می‌شناسند.
او بی‌شک بزرگترین فوتبالیست برزیل پیش از ظهور پله بود و حتی قدرت بازیسازی‌اش بسیار سرآمدتر از پله بود. بزرگترین شگردش هم زدن شوت‌هایی بود که ناگهان تغییر جهت می‌داد و به «برگ در حال سقوط»‌ مشهور شده بود.

طوری به توپ ضربه می‌زد که توپ در میانه‌های راه تغییر جهت می‌داد. درست مثل برگی که از درخت می‌افتد و ناگهان به راه دیگری می‌رود! همین مهارت بود که 12 گل از روی ضربات آزاد را در تیم ملی برایش به ارمغان آورده بود. او در سال 1958 بهترین بازیکن جام جهانی شد و با رئال‌مادرید هم قرارداد بست. البته خیلی زود به برزیل برگشت چرا که اجازه ندادند همزمان با آلفردو دی‌استفانو در ترکیب رئال قرار بگیرد.
سال‌های 58 و 62، سال‌های اوج فوتبال او بود. دیدی جا افتاده در کنار جوانی سیاه سوخته به نام پله که تازه داشت به فوتبال جهان معرفی می‌شد.

3 اسطوره فوتبال جهان از سمت راست: پوشکاش، دیدی و دی استفانو

**به گزارش مشرق، در این لیست چند بازیکن تکنیکی و بازی ساز دیگر نیز می توانستند قرار بگیرند بازیکنانی چون: اینیستا، ژاوی، لوتار ماتیوس، روبرتو باجو، مسی، رونالدو، گواردیولا، گلن هادل، استویچکوف، اریک کانتونا، رونالدینیو، کاکا، جرارد، رایان گیگز، ژابی آلونسو، پیرلو، لمپارد، اسکولز، وسلی اشنایدر، ورون و ... که به علت تصرف نکردن در اصل ترجمه و طولانی تر نشدن گزارش از آوردن این اسامی خودداری کردیم.

منبع:مشرق

منبع:تسنیم

به گزارش علمدار بصیر: یک مقام عالی‌رتبه در ارتش سوریه درباره حمله آمریکا و دول غرب به خاک سوریه افزود: ارتش سوریه خود را برای انواع حمله‌ها و خطرات احتمالی آماده کرده است و اگر حمله‌ای صورت گیرد، کاملا محدود خواهد بود.