به گزارش علمدار بصیر: پس از عدم رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی به میلی منفرد وزیر پیشنهادی علوم، تحقیقات و فناوری، جعفر توفیقی از سوی رئیس‌جمهور به سرپرستی این وزارتخانه انتخاب شد، وی به گفته خودش گزینه پیشنهادی وزارت علوم نیز هست.

شنیده شده است که این روزها در وزارت علوم همراهان توفیقی در صدد جمع‌آوری امضاء در حمایت از وی هستند، جمع آوری امضاء از کارکنان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در حالی است که عدم امضاء این طومار به عنوان قرارگرفتن در لیست سیاه وزیر آینده تلقی می‌شود و همین موضوع سبب تحت فشار قرار گرفتن شدید مسئولین و کارکنان شده است.

شایان ذکر است که جعفر توفیقی بلافاصله پس از حضور در ساختمان وزارتخانه، معاون اداری و مالی پیشین را برکنار نمود که برخی این عزل را مقدمه تغییر و تحولات در دوران سرپرستی ایشان می دانند.

به گزارش علمدار بصیر: به راستی وظیفه رسانه چیست؟ آیا رسانه های ابزارهایی هستند در دست افرادی که می خواهند به قدرت برسند و دست ساخته هایی هستند که در برهه های زمانی مختلف می آیند و میروند تا شاید گروهی را متنعم کنند و برخی را نیز از مسند قدرت به فرو کشانند؟ به راستی، رسانه هایی مانند کلمه و جرس و روز آنلاین به چه دلیل تاسی شدند و قرار بود چه اهدافی را در شرایط خاص کشور دنبال کنند؟

آیا این رسانه ها واقعا رسانه هایی آزادی خواهند که موسسین آن به دنبال آزادی سران فتنه سال 88 بوده اند و یا اینکه به دنبال پیاده کردن دموکراسی مورد نظر خود بوده اند؟ آیا دموکراسی خواهی همان رسیدن به قدرت است و با گرفتن قدرت در دستان گروهی خاص، دلیل وجودی سایتهایی مانند کلمه و جرس و روز آنلاین نیز کم رنگ شده و این سایتها برچیده می شوند؟ آیا با آمدن یک گروه و رفتن گروه دیگر بساط روزنامه نگاری و خبر و نقد و بررسی جمع می شود و به مدینه فاضله نزدیک شده ایم؟

آیا اطلاع رسانی درباره وضعیت زندانیان سیاسی به نفع گروهی خاص بوده که بی جهت برای آن مته به خش خاش می گذاشتند و با ساختن دروغ هایی بزرگ سعی داشتند تا وضعیت کشور را آنگونه جلوه دهند که سازمانهای حقوق بشر و به خصوص احمد شهید بر پایه اطلاعات غلط داوری های غلط در رابطه با ایران صورت دهد؟

راستی خط قرمز رسانه های اپوزسیون کجاست؟ قدرت، شهوت، ثروت، یا آزادی میر حسین موسوی و کروبی که گویا خواسته یا نا خواسته ابزاری شدند برای واحدی ها و ارجمند ها و بی بی سی و صدای آمریکا. به راستی وب سایتهایی که در شرایط ویژه برای خبر سازی در مورد ایران به وجود آمده اند و به سایت های سبز یا جنبش سبز معروف شده اند، چه سیاستهایی را دنبال می کنند و آیا فعالیت آنان در شرایط حاضر هم ادامه خواهد یافت؟ یا همانگونه که می بینیم کم کم بی فروغ گشته و در نهایت برای یک دوره زمانی خاص تعطیل خواهند شد؟

بعد از انتخابات پر مناقشه ریاست جمهوری سال 88 در ایران تعدادی وب سایت اینترنتی تاسیس شد که تا پیش از آن وجود نداشت. این سایت ها که بنا به مقتضیات روز شکل گرفته بودند اهداف ویژه ای را دنبال می کردند و آن پوشش اخبار روز به ویژه اعتراض های برخی از بازی خوردگان پس از انتخابات و همچنین خبر رسانی همه جانبه درباره افرادی مانند موسوی و کروبی و برخی از زندانیان بود.

در این زمان پوشش اخبار زندانیان سیاسی یکی از اهداف اصلی برای افکار عمومی از سوی این سایت ها قرار گرفت، هر چند برخی از این وب سایت ها پا را فراتر از مسائل بعد از انتخابات گذاشتند و کم کم به سمت عناد با نظام و سرنگونی جمهوری اسلامی گام نهادند. هر چند بعد از وقایع فتنه 88 کم کم افرادی که به بازی گرفته شده بودند به اصل ماجرا پی بردند اما سایت هایی که برای به قدرت رسیدن افرادی که از بانیان تاسیس آنها بودند همچنان به کار خود ادامه دادند.

درباره عملکرد این سایت ها که گاه با نام های سایت های سبز و یا سایت های جنبش سبز در فضای رسانه ای کشور شناخته می شوند بحث های فراوانی وجود دارد.

بررسی مطالب سایت های کلمه و جرس و روزآنلاین در باره موضوع زندانیان سیاسی و حصر رهبران جنبش سبز میر حسین موسوی و زهرا رهنورد و مهدی کروبی در تیر ماه سال 91 و 92 حاکی از آن است که تعداد مطالب سایت جرس و کلمه در سال 1392 تقریبا افزایش یافته است ولی بعد از انتخابات خرداد ماه 92 به شدت باکاهش اخبار اینگونه روبرو هستیم و تقریبا اخبار به سمتی رفته که پوشش اطلاع رسانی و تاثیر گذاری خبرها بر آن افراد هدف کمتر و کمتر شود. هر چند این سیاست را باید در راستای سهم خواهی گردانندگان روز آنلاین و جرس و کلمه از اصلاح طلبان داخل کشور دانست و باید منتظر بمانیم تا نتیجه تعامل یا تخاصم را واضح تر بتوان ارزیابی کرد.

در واقع این سایت ها در پوشش اخبار زندانیان سیاسی به منفعت زندانی و خانواده اش توجه نمی کنند و با انتشار خبرهایی که داد و بیداد زیادی دارند وضعیت زندانی را به بدترین شکل ممکن و دور از واقعیت نشان میدهند. بزرگنمایی درباره بیماری زندانیان نیز از جمله مواردی است که باید به آنها اشاره کرد.

به نظر می رسد این سایتها قطعا در طی چند ماه آینده فعالیتشان متوقف خواهد شد حتی اگرهمین روزها هم به این سایت ها خوب دقت کنیم، مطالب قابل توجهی در آنها نمی بینیم. این روزها دعا و نیایش و تحلیل های پر از موضع گیری همه مطالب تشکیل دهنده این سایت هاست!، تعداد بازدید کنندگان این سایت ها هم این روزها کاهش چشمگیری یافته است و فعالیت آنها قطعا در آینده متوقف خواهد شد.»

در واقع سایت های اینچنینی برای شرایط خاص و گرفتن سهم از قدرت ایجاد شده اند که با گرفتن سهم از بین میروند و اصولا موضوع مردم و امنیت کشور و یا زندانیان در کار نیست.

منبع:بولتن

به گزارش علمدار بصیر: علی مرادخانی که در زمان وزارت خاتمی در وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی تا دوره دوم اصلاحات مدیر مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده از جدی‌ترین گزینه‌های تصدی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. وی مورد حمایت اصلاح‌طلبان بوده و از جمله مدیرانی است که همزمان با استعفای مهاجرانی از وزارت ارشاد به همراه تنی چند از مدیران منصوب مهاجرانی، استعفا کرد. مرادخانی به همراه کاظمی معاون هنری وقت، از جمله مدیرانی بودند که برای حمایت از مهاجرانی، از همکاری با وزیر جایگزین او (مسجدجامعی) امتناع کرده و با ارائه استعفانامه از وزارت ارشاد کنار کشیدند.

 از جمله اتفاقاتی که در دوره مدیریت او در دوره اصلاحات، موجب نگرانی صاحب‌نظران شد اعطای مجوز تولید آثار سخیف موسیقایی توسط مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که تاثیر بسیاری در تنزل موسیقی اصیل و گسترش آثار نازل داشت.

همچنین خبر رسیده که مهندس کاظمی معاون هنری زمان وزارت مهاجرانی نیز قرار است به عنوان معاون سینمایی منصوب شود.

منبع:جهان

به گزارش علمدار بصیر: نهادهای مستقل از سیاستمداران که قادر باشند تصمیماتی پایدار و غیر متاثر از آمدن و رفتن سیاستمداران بگیرند، از بنیادهای مهم توسعه اقتصادی و سیاسی کشورها هستند.

توسعه این نهادها برنامه‌ریزی بلندمدت را تسهیل می‌کند. این نهادها شکل نمی‌گیرند مگر در صورتی که سیاستمداران بخشی از قدرت خود را به شکلی برگشت‌ناپذیر به آنها منتقل کنند. همگان درباره سازمان‌هایی که می‌توانند مستقل از آمدورفت سیاستمداران تصمیماتی بگیرند که سال‌ها و دهه‌ها بدون تغییر اجرا شوند، شنیده‌ایم.

این استقلال به حرف ممکن نیست. استقلال در عمل لازم است، به این معنا که سیاستمدار نتواند برای پوشاندن کمبودها و ضعف‌های خود از آنها مایه بگذارد. مهم‌ترین ترتیبی که سبب شکل‌گیری این استقلال می‌شود، این است که سیاستمدار قدرت انتصاب یا برکناری مقام تصمیم‌گیر را تا حد زیادی از خود سلب کرده یا بخش دیگری از حاکمیت را در این قدرت سهیم کند.

با استفاده از تجربه دیگر کشورها می‌دانیم که بانک مرکزی بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته طوری طراحی شده است که ریِیس دولت هم در نصب روسای آنها باید نظر مثبت بخش‌های دیگر حاکمیت را جلب کند و هم در برکناری آنها با موانع بزرگ مواجه است. همچنین در بسیاری از کشورها اعضای دادگاه عالی توسط بالاترین مقام اجرایی و با تصویب بخش‌های قانون‌گذار حاکمیت منصوب می‌شوند؛ ولی همان مقام اجرایی نمی‌تواند آنها را برکنار کند و برکناری‌شان فقط توسط بخش‌های قانونگذار و با استیضاح و رای بسیار بالا (مثل دو سوم نمایندگان) ممکن است.

حال تجربه تغییرات سریع در روسای بانک مرکزی ایران را در دولت قبلی در نظر بگیرید. برکناری روسای قبلی بانک مرکزی بیشتر به دلیل مقاومتشان در برابر تصمیم دولت به اجرای سیاست‌های انبساط پولی صورت گرفت. اگر این برکناری مثلا فقط با رای دو سوم نمایندگان مجلس ممکن بود، روسای بانک در مقابل تصمیم اشتباه دولت در افزایش نقدینگی با هدف تامین مخارج دولت بهتر می‌توانستند مقاومت کنند. سیاستمداران به طور طبیعی مایلند قدرت تاثیرگذاری هرچه بیشتری داشته باشند. با این حال گاهی دست خود را از برخی دخالت‌ها پس می‌کشند و قدرت خود را به بخش‌های دیگر حاکمیت یا به سازمان‌های مستقل منتقل می‌کنند.

اصلی‌ترین دلیل این کار علامت دادن به جامعه است که ما در مورد انتخاب تصمیم صحیح آن‌قدر جدی هستیم که حاضریم قدرت تصمیم‌گیری خود را محدود کنیم، مثلا مادامی که ریِیس‌جمهور می‌تواند به طور قانونی ریِیس بانک مرکزی را هر زمان که خواست به سرعت تغییر دهد، کسی باور نخواهد کرد که بانک مرکزی واقعا مستقل است و می‌تواند سیاست‌های پولی صحیح را برای مدت طولانی طراحی و اجرا کند.

اقدام عملی لازم است تا این باور شکل گیرد.بانک مرکزی، مرکز آمار، سازمان‌های ناظر بر تنظیمات بازارها و بسیاری از سازمان‌ها که وظیفه آنها به جهتی که ریِیس دولت برای حرکت برمی‌گزیند، ربطی ندارد، باید از حوزه نفوذ دولت دور نگه داشته شوند. این کار ممکن نیست مگر با واگذاری بخشی از قدرت به این مراکز و سازمان‌ها به شکلی که بتوانند به شکل قانونی در مقابل تصمیمات دولت که پیامدهای بلندمدت منفی دارند، مقاومت کنند.

ریِیس‌جمهور جدید که با نماد کلید برای باز کردن قفل مشکلات به عرصه آمده است، باید برای پایداری بلندمدت بخشی از سیاست‌ها، برخی از کلیدهای دسته کلیدش را برای همیشه از خود دور کند و به سازمان‌های مستقل بسپارد.

به گزارش علمدار بصیر: حسن روحانی امروز شنبه در اولین از هفته دولت با حضور در حرم بنیان گذار انقلاب اسلامی از اقدامات دولت در این هفته خبر داد و گفت: شرایط کشور از لحاظ اقتصادی هم دچار رکود است و هم تورم بنابراین برای حل معضلات اقتصادی پیچیدگی هایی پیش روی دولت است.

وی افزود: با توجه به این مشکلات در اولین جلسه هیئت دولت در هفته دولت یعنی فردا یکشنبه کارگروهی را تعیین می کنیم تا ظرف 15 روز تمام موانعی که امروز برای رونق اقتصادی، اشتغال، راه اندازی بنگاه های کوچک و بزرگ و برای تحرک اقتصادی در بخش صنعت، کشاورزی و خدمات و همچنین توجه به بخش خصوصی و فعال شدن آن ها موانع و راه کارها را بررسی و لیست کنند تا بتوانیم این مشکلات را هر چه زودتر حل کنیم.

روحانی همچنین ادامه داد: طبق وعده ای که به مردم داده ایم در صد روز اول و حتی کوتاه تر از آن اقدامات فوری را انجام خواهیم داد و محصول کار به اطلاع مردم خواهد رسید.

منبع:مهر

به گزارش علمدار بصیر: برنامه مناظره ای که به همت شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی با اجرای مرتضی حیدری بر روی آنتن رفت یکی از برنامه هایی است که می تواند افکار عمومی جامعه را نسبت به ماهیت جناح های موجود کشور روشن نماید و موجب می شود تا مردم در تصمیم گیری های انتخاباتی با دقت بیشتری عمل نمایند.

آنچه در این مناظره قابل توجه بود نقد میهمانان محترم بر عملکرد دولتمردان گذشته بود اما آنچه که سئوال بر انگیز بود ادعای آقای حضرتی در دفاع از هاشمی رفسنجانی به عنوان فردی معتدل و میانه رو از اول انقلاب تا کنون بود که البته با مخالفت سلیمی نمین این ادعا مورد نقد قرار گرفت.

بنا بر این گزارش سئوالی که می بایست از وی پرسید این است که آیا اصلاح طلبان نبودند که هاشمی رفسنجانی به زعم شما میانه رو را عالیجناب سرخپوش نامیدند؟

در انتخابات مجلس ششم شورای اسلامی این موضوع که هاشمی رفسنجانی ترور شخصیتی شد و بدنه اصلاح طلبان با هجمه وسیع به این شخصیت که به گفته حضرتی استوانه نظام بود مواجه شد، آیا شما آقایان در آن زمان یادتان نبود که وی معتدل و میانه رو است !؟

بنا بر این گزارش در این مناظره آقای خبازنیز که سعی می کرد اصلاح طلبان را به پیروی از قانون اساسی و امام خمینی(ره) و رهبری انقلاب منتسب کند باید به این سوال پاسخ می گفتند که چرا در خصوص فتنه 88 به هم حزبی هایشان عتاب نفرمودند و از این کار زشت بر حذرشان نداشتند، هنوز که هنوز است فردی مانند خباز اعتراف نمی کند که فتنه گران سال 88 واقعا فتنه گر بودند.

به نظر می رسد با روی کار آمدن دولت اعتدال و به بهانه فضای باز سیاسی تحرکات و زیاده خواهی های برخی ها افزایش پیدا نموده است و در آینده نیز تکرار خواهد شد که این خود نشان از آینده ای مبهم دارد که امیدواریم به رخدادا هایی شبیه تیرماه 78 و فتنه 88 منجر نشود و مبنا بر عقل گرایی و دوری از دروغ و ریاکاری گذاشته شود.

منبع:عصرامروز