به گزارش  علمدار بصیر: سخنان دشمن پسند اخیر حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی در اتهام زنی به دولت سوریه و همسویی مواضع ایشان با گروه های تروریستی در سوریه با واکنش های مختلفی و اعتراض شخصیت های مختلف مذهبی و سیاسی روبرو گردیده است.

آنچه در گیر و دار تغیر و تحولات سیاسی در داخل کشور مشهود است فشار جریان گروه فشار یا همان پدرخوانده ها است که سعی دارند دولت روحانی و وزرای وی را در اختیار خود گرفته و اهداف پیدا و پنهان خود را پیش برند.

 ادعاهای باورنکردنی آقای هاشمی درباره استفاده از سلاح های شیمیایی در سوریه، دقیقا تکرار دروغ‌های سران کاخ سفید و تل آویو است که سازمان ملل هم آن را تایید نکرده و حتی مخالفان نظام سوریه خود به استفاده از این سلاح مرگبار اذعان کرده اند!

حتی بر پارلمان انگلیس هم پوشیده نیست که حملات شیمیایی علیه مردم سوریه از سوی تروریست ها بوده است چرا که اجازه همراهی با آمریکا در حمله به دمشق را به نخست وزیر بریتانیا نداد.

گرچه مواضع غیرقابل توجیه و خلاف اصول انقلاب از سوی هاشمی رفسنجانی در سال های پس از فتنه 88 بشدت افزایش یافته اما قطعا دلسوزان انقلاب و نظام، تکرار و تداوم چنین مواضعی آن هم از جایگاه ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام را بر نمی تابند.

به همین دلیل افکار عمومی از آقای هاشمی انتظار جدی دارند که درباره این مواضع خود تامل و بررسی کند و به سرعت آنها را با واقعیت های منطقه و سوریه همسو کند در غیر اینصورت اینگونه اظهارات خشم همه حامیان مقاومت در داخل و منطقه را به دنبال خواهد داشت.

اما دولت مردان و آقای روحانی باید بداند که  اگر کسانی در انتخابات بنا بر تاکتیک‌های سیاسی مقطعی از نامزد پیروز حمایت کرده باشند به این معنا نخواهد بود که قلباً هم با او هم نظر هستند. به نظر می‌رسد برخی جریانات سیاسی و فتنه گران که اتفاقاً در حال سهم خواهی از دولت یازدهم نیز هستند، چشم انداز خود را بر عبور زودرس از دولت آقای روحانی ترسیم کرده‌اند. اینان به این دولت تنها به عنوان فرصتی برای تغییر لولا و به قدرت رسیدن خود نگاه می‌کنند و بنابراین شرایط مطلوب برایشان حداکثر 4ساله ماندن دوره ریاست جمهوری روحانی است و این مستلزم آن است که دولت یازدهم از پس وعده های داده شده برنیاید و در سیاست هایش با فشار گروه های فشار و پدر خوانده ها موجب لغزیده و موجب روی‌گردانی مردم مواجه شود.

منبع:دانا

به گزارش علمدار بصیر: سرلشکر "عادل القلا" روز سه شنبه در گفت وگو بااین شبکه، گفت: واضح است که آمریکا و رژیم صهیونیستی سعی می کنند برای حمله به سوریه با یکدیگر هماهنگ شوند، اما باید توجه داشت که بسیاری از کشورهای دنیا از اطراف آمریکا پراکنده شده اند و اوباما عملا در طرح حمله به سوریه تنها مانده است.

وی افزود: پرتاب یک موشک که از صحرای نقب در فلسطین اشغالی به سوی سواحل سوریه بوده توسط رژیم صهیونیستی بوده و موشک دیگر نیز از یک شناور آمریکایی در دریای مدیترانه شلیک شده که این امر  گزارش روسیه درباره این موشک ها را تایید می کند.

وی درباره علت پرتاب این دو موشک از سوی ارتش رژیم صهیونیستی و آمریکا در شرایط حساس منطقه، گفت: آمریکایی ها و صهیونیستها به دنبال محک زدن وجود ضدموشک های اس 300 روسیه هستند که در اختیار ارتش سوریه قرار دارد تا مطمئن شوند که آیا سوریه از چنین سامانه ضدموشکی برخوردار است یا خیر؟ در واقع این اقدام یک مانور برای گرفتن نبض معرکه و محک زدن توانایی های دو طرف و به هدف کشف مواضع موشکی سوریه و میزان آمادگی این کشور صورت گرفت.

القلا با اشاره به این که رژیم صهیونیستی تصور می کند که جنگ (میان آمریکا و سوریه) حتمی است، خاطرنشان کرد: به اعتقاد من آمریکا بعد از شلیک این دو موشک در حمله به سوریه عقب نشینی کرده است زیرا از یک طرف احتمال همکاری ایران و حزب الله با سوریه و همچنین استفاده روسیه و چین از حق وتو علیه اقدام آمریکا و از طرف دیگر همراهی نکردن دیگر کشورهای غربی از جمله انگلیس (به غیر از فرانسه) با اوباما باعث شده که ایالات متحده از حمله به سوریه منصرف شود و به راهی برای حفظ آبروی خود بیندیشد.

کارشناس نظامی ارشد مصری با اشاره به هدف قرار گرفتن دو موشک شلیک شده در دریای مدیترانه، گفت: من فکر می کنم این دو موشک توسط سامانه ضدموشکی سوریه منهدم شده اند و دولت دمشق در این باره سکوت اختیار کرده، چون نمی خواهد درباره داشتن ضدموشک هایی از این نوع و نیز مقرّ آنها اطلاعاتی به آمریکا و رژیم صهیونیستی ارائه کند و از طرف دیگر این موشک ها که از نوع بالستیک بوده اند و طول وعرض زیادی دارند به راحتی مورد اصابت سامانه ضدموشکی سوریه قرار گرفته اند.

وی در پایان تاکید کرد: آمریکا و رژیم صهیونیستی نمی توانند حتی یک سرباز روی خاک سوریه پیاده کنند و حمله احتمالی آنها به این کشور به صورت موشکی و فقط از راه دور خواهد بود که البته آزمایش موشکی آمریکایی ها و صهیونیست ها نیز با شکست روبرو شد. 
منبع :  شبکه خبری العالم

فرایبورگ شهری است که بر روی سنگفرش جلوی ساختمان شهرداری آن آرم اصفهان قرار دارد. این شهر تنها شهر آلمان است که خواهرخواندگی فعالی با اصفهان در ایران دارد.

محمد صلواتی، استاد بازنشسته دانشگاه کارلسروهه که مقیم فرایبورگ است این خواهرخواندگی را راه انداخته است. او می‌گوید: «خودم در اصفهان به دنیا آمدم و همیشه آرزو داشتم که این دو تا شهر را به هم نزدیک کنم.»

امضای قرارداد خواهرخواندگی دو شهر

محمد صلواتی در سال 1999 میلادی پس از بازگشت از اصفهان به فرایبورگ دعوت‌نامه‌ محمدعلی جوادی، شهردار اصفهان را تسلیم رولف بومه، شهردار وقت فرایبورگ کرد. بومه در سال 2000 میلادی به همراه چند تن از اعضای شورای شهر و همکاران دانشگاه فرایبورگ به اصفهان رفت و قرارداد خواهرخواندگی بین فرایبورگ و اصفهان را امضا کرد.

فاطمه شاهین-دورفلینگر، رئیس انجمن دوستی فرایبورگ و اصفهان می‌گوید: «از سال 2001 میلادی به بعد هر سال دو دانشجو از دانشگاه اصفهان برای ادامه تحصیلات به فرایبورگ می‌آیند. این دو نفر از شهر فرایبورگ و استان بادن وورتمبرگ بورسیه تحصیلی می‌گیرند.»

تا به حال حدود 35 دانشجو از دانشگاه اصفهان به فرایبورگ آمده‌اند و همچنین 15 دانشجوی آلمانی نیز به اصفهان رفته‌اند. فابیان هینس، دانشجوی دانشگاه فرایبورگ در رشته علوم سیاسی در گفت‌وگو با یکی از رادیوهای آلمان درباره ترم تحصیلی خود در دانشگاه اصفهان می‌گوید: «من تعجب کردم که کشور ایران چقدر توسعه‌یافته است. مردم ایران خیلی باسواد هستند و گاهی حتی راننده‌های تاکسی می‌خواستند با من درباره فیلسوف‌های آلمانی صحبت کنند.»

به نشانه دوستی بین دو شهر، در فرایبورگ خیابانی را به نام "خیابان اصفهان" نام‌گذاری کرده‌اند. همینطور که در اصفهان یک خیابان، "خیابان فرایبورگ" نامیده شده است.

همکاری‌های دوجانبه فرایبورگ و اصفهان

همکاری‌های فرایبورگ و اصفهان خصوصا در زمینه دانشگاهی انجام می‌شود. محمد صلواتی، پایه‌گذار خواهرخواندگی دو شهر با اشاره به این که دانشگاه فرایبورگ با دانشگاه‌های اصفهان همکاری دارد می‌گوید: «ما خیلی تبادل دانشجو و استاد داشته‌ایم. چند بار هم کارگروه‌هایی هم در اصفهان و هم در فرایبورگ تشکیل داده‌ایم. همکاری‌های ما در زمینه جامعه‌شناسی، فلسفه و انرژی‌های نوین خیلی خوب است.»

دویچه وله

به گزارش علمدار بصیر: سردار احمدی مقدم در گفتگو با «هفته نامه مثلث» به بیان محرمانه های انتخابات سال 88 پرداخت که اهم آن به شرح زیر است:

*ایشان{رهبر معظم انقلاب} از حوادثی که پیش آمد خیلی مغموم و ناراحت بودند ؛ در جلسه‌ای 7 یا 8 نفر از مسئولان همچون فرمانده سپاه، وزیر اطلاعات، دبیر شورای عالی امنیت ملی و آقای«رئیسی» نایب‌‌رئیس قوه‌قضائیه، محضر رهبر معظم‌انقلاب جمع بودند- صبح همان روزی که رئیس‌جمهور آقایان اژه‌ای و صفارهرندی را عزل کرد- حضرت آقا گفتند من این جلسه را گذاشتم چون از اول نگران این حوادث و اردوکشی خیابانی بودم، متاسفانه خونی به زمین ریخته شد البته قتیل‌الازدحام هم داریم (کسانی که در شلوغی زیر دست و پا می‌مانند و کشته می‌شوند) اینهایی که این کارها راکردند چه جوابی دارند؟ خون‌هایی به زمین ریخته شده ولی این جلسه را گذاشتم زیرا می‌خواهم سه چهار مساله هر چه زودتر روشن شود؛ اولا کسانی که کشته شدند پرونده‌شان قطعی شود که اینها چه جوری کشته شدند با گلوله بوده؟ به ضرب چه کسی؟ پرونده کهریزک، کوی دانشگاه و کوی سبحان (مواردی که آن روزها در صحن مجلس مطرح شد) دستگاه‌ها برای رسیدگی به اینها یک زمانی را اعلام کنند تا همه تمام شود. ضمن آنکه نباید حقی از کسی تضییع شود.» حتی من آن موقع یادم است که گزارشی به ایشان داده بودند که سردار رادان به کهریزک رفته است.

*به رهبر معظم انقلاب خبر رسیده بود، ایشان فرموده بودند که « برخورد کنید حتی اگر ایشان است باید محاکمه شود.» من بعد از چند روز فاصله در جلسه خصوصی در شهریور به حضرت آقا گفتم: «این آثار مثبتی ندارد شاید در نیرو تاثیر منفی بگذارد.» ایشان گفتند: «چرا این حرف را می‌زنید؟ اگر دیگران به دلیل خطای برخی مأموران به شما حمله می‌کنند چرا شما باید از مامور دفاع کنید. شما موضوع را دست بگیرید و اعلام کنید که با مامور متخلف در هر رده‌ای که هست برخورد می‌شود.» من هم تسلیم شدم و گفتم: «آقای رادان! دادسرا احضار کرده شما تشریف ببرید.» به سردار رجب‌زاده هم گفتم شما هم بروید، اتفاقا خوب شد برای آقای رادان در همان مرحله رسیدگی دادسرا منع تعقیب صادر شد، چون یکی از شهود من بودم که اصلا آقای رادان خبر نداشت.

*روز 18 تیر سه‌شنبه بود؛ غروب پنج روز بعد 23 تیر، ما در میدان، ورزش می‌کردیم بچه‌ها زنگ زده بودند و مرا پیدا نکرده بودند. به تلفن آقای رادان زنگ زدند و او به من گفت که بچه‌ها می‌گویند از کهریزک یکسری را آوردند، یکی در راه و دیگری هم نزدیک زندان اوین به کما رفته. او را به بیمارستان شهدای تجریش بردند، مگر چه کسی آنجا بوده؟ بنابراین ایشان اصلا خبر نداشت، تازه آنجا فهمید که عده‌ای در کهریزک بازداشت بودند. این خودش نشانه‌ای از ‌بی‌گناهی او بود.

* البته آقای رادان در اردیبهشت ماه 88 (یک ماه قبل از انتخابات) جایی بازدید داشت. در راه از بازداشتگاه جدید که در حال ساخت بود همراه تیم مهندسی پلیس امنیت و آگاهی بازدید می‌کند. این بازداشتگاه مدرن، تمیز و ساختش جدید است، فقط انشعابات آب و برقش وصل نبود و می‌شد با موتور برق موقتی از آن استفاده کرد که در این صورت دیگر آن اتفاق نمی‌افتاد. برای آقای رجب‌زاده پرونده اتهامی ‌درست شد، اما او نیز در دادگاه تبرئه شد.

*حضرت آقا حتی زمانی که غائله خوابید و تمام شد روی حقوق افراد دقیق بودند، با خانواده‌های کشته‌شدگان کهریزک یکی یکی دیدار و از آنها دلجویی کردند؛ شاید فکر کنند مدیریت سیاسی است. این هم باشد اشکالی ندارد اما این کار ایشان از بعد امامت و پدری و ولایت بود و واقعا هم موثر افتاد. حالا یک اتفاقی افتاده این دلیلی بر بروز هر رفتاری از نهادهای حکومت نیست، حقوق مردم در جای خودش باید رسیدگی شود.

*اتفاقا یک مورد که من نگفتم ماجرای دو نفر از ماموران نیروی انتظامی ‌است که محکوم به قصاص شدند. حکم قتل عمد براساس سه بند صادر می‌شود؛ اینکه کسی نیتش قتل و سلاح و آلت قتل هم کشنده باشد، دومی‌ آلت قتل است ولی نیت قتل نیست؛ سوم نیت قتل است ولو اینکه ابزار قتال نباشد. من در جلسه خصوصی نزدیک نوروز به حضرت آقا گفتم که اینها براساس بند «ب» به قصاص محکوم شدند، حال آنکه نیت قتل نداشتند.

مداخله جنابعالی را می‌طلبد و برای این کار استدعا داریم. «ایشان گفتند که چنین مطالبه‌ای از من نکنید که چون فتوای من هم همین است؛ قتل عمد سه شق دارد: نیت و آلت قتل، آلت قتل بدون نیت، نیت بدون آلت‌قتل هرسه قتل عمد است بنابراین از من نخواهید چیزی را خلاف نظر فقهی خودم بگویم. این طور شد که ما پی‌گیری خود را رها کردیم اما خود شاکیان رفتند و رضایت دادند بدون اینکه ما هیچ وساطتی کنیم.

داستان ماشین میدان ولیعصر(عج)

*میدان ‌ولیعصر با قضیه عاشورا متفاوت است، عاشورا چیز دیگری بود؛ آنچه روی سایت‌ها رفت در میدان ولیعصر(عج) در ابتدای خیابان بلوار کشاورز بود. یک وانت نیروی انتظامی ‌از روی یک نفر عبور کرد.

*حقیقت ماجرا این است که ما خیلی در پزشکی قانونی و بیمارستان‌های اطراف گشتیم کسی را در این‌باره پیدا نکردیم. آن وانت دنده عقب آمد و از روی یک نفر رد شد، اما ماجرا این بود که ماشین دست‌ یک سرباز بود، وقتی به شلوغی بر‌می‌خورد دنده عقب می‌گیرد که در این هنگام یک نفر زیر چرخ ماشین می‌رود. واقعا هم هرچه گشتیم کسی را پیدا نکردیم. چند‌ماه قبل اواخر سال 91 بود که اطلاع دادند یک خانواده‌ای پیدا شده که ادعا دارد شوهرش در جریانات سال 88 به چنین شکلی کشته شده. اتفاقا دوستان رفتند و رسیدگی کردند و دیدند این همان فرد است،خانواده آن بنده خدا هم نمی‌دانستند که این همان اتفاق است. فکر می‌کردند آن فرد در جایی تصادف کرده و مردم او را به بیمارستان بردند که فوت می‌کند. بعد پزشکی قانونی به خانواده او برای شناسایی اطلاع می‌دهد تا مشخص شود متوفی متعلق به خانواده آنهاست یا خیر؟ خانواده متوفی می‌روند او را شناسایی می‌کنند. وقتی مشخص شد که فرد متوفی این حادثه کیست، بچه‌ها را فرستادیم دلجویی و جبران کنند و حتی برای تشکیل پرونده کمک کردیم. البته انجام وظیفه بود.

* خود من اعلام کردم این حادثه درباره هر کسی رخ داده بیاید بگوید اما کسی را پیدا نکردیم، اخیرا کسی را پیدا کردیم با شواهد و قرائن. بچه‌ها این احتمال قوی را دادند که آنچه این خانم ادعا می‌کند درست است. پزشکی قانونی او را به‌عنوان متوفی در تصادفات و ناشناس اعلام کرده بود.

جام

به گزارش علمدار بصیر: مسعود بهنود از روزنامه نگاران خارج نشین در مقاله ای که در وب سایت بی بی سی فارسی (bbcpersian) منتشر کرده است، از تعطیلی هفته نامه سلطنت طلب "کیهان لندن" که همواره در آرزوی بازگشت به دوره پهلوی بوده است، اظهار تأسف کرد.

بهنود درباره بسته شدن هفته نامه ای که دعوت به بازگشت به دوران ظلمت و سیاهی پهلوی می کرد، نوشت: «روزگاری یک روزنامه نگار در جایی نوشته بود هر جریده ای که تعطیل می شود دریچه ای به سوی نور را می بندند. اینکه با بستن هر دریچه نور گم نمی شود، چیزی از این درد کم نمی کند.»

مسعود بهنود

وی در ادامه مقاله اش، تصریح کرد: «اما در صد و چهل سال که از عمر نشریات فارسی زبان در تبعید می گذرد، از روزنامه قانون که میرزا ملکم خان در لندن تأسیس کرد و صوراسرافیل در تبعید، روزنامه ای که علی اکبر دهخدا در سوییس ساخت، هیچ کدام بعد از تعطیل امکان انتشار دوباره نیافتند. کوتاه عمرها همانند صوراسرافیل صدها بودند و کهنسال ترین شان کیهان لندن که سی سال ماند.

کیهان لندن، هفته نامه ای بود که تا هفته پیش به شکل روزنامه در پایتخت بریتانیا منتشر می شد، اما مشترکان و خوانندگانش در هر جای ایران هستند، پراکنده بودند. این هفته نامه گرچه گرایش سلطنت طلبانه داشت، اما در طول عمر خود نویسندگان و محققانی از نحله های مختلف فکری و سیاسی را به خود جلب کرد.»

مسعود بهنود ادامه مقاله اش را به تاریخچه پیدایش کیهان و اطلاعات در دوران رضا شاه و محمدرضا پهلوی اختصاص داد و اینطور وانمود کرد که گویی نویسندگان کیهان در زمان پهلوی، انسان های فرهیخته و متفکری بودند، اما در دوران جمهوری اسلامی، نویسندگان تخصص و تبحر ندارند.

به عنوان نمونه، بهنود در این مقاله از پروفسور "حمید مولانا" به عنوان نویسنده برجسته کیهان در زمان پهلوی نام برد، ولی اشاره ای نکرد که ایشان پس از انقلاب هم یکی از نویسندگان کیهان بوده است.

همه این مقدمات بهانه ای بود که مسعود بهنود یادی از کیهان "سلطنت طلب" کند. وی پس از بیان این مقدمات طولانی نوشت: «در خارج از کشور، فکر انتشار روزنامه ای که هزاران مهاجر و تبعیدی ایران را به هم متصل دارد، در سر گروه سیاسیون می گشت. اما این فکر جدی نشد تا زمانی که دکتر مصطفی مصباح زاده مسئولیت انتشار کیهان در تبعید را پذیرفت. اولین شماره این روزنامه در 21 خرداد 1362 و کوتاه مدتی قبل از مرگ رحمان هاتفی در لندن منتشر شد.»

مجمع مؤسس «شورای ملی ایران» از راست به چپ: شاهین نژاد، زرین محی الدین، ناصر محمدی (معاون سردبیر کیهان لندن)

مدیحه سرایی بهنود از عناصر دوران منحط پهلوی با این جملات ادامه می یابد: «گرچه در سال های اول تأسیس کیهان لندن، امیر طاهری، نصیر امینی، کاظم گیلانپور از خانواده کیهان، این هفته نامه را ساختند و تحریریه آن را اداره کردند؛ اما به تدریج دایره وسیع تر شد. هوشنگ وزیری (آخرین سردبیر روزنامه آیندگان) طولانی مدتی این هفته نامه را سردبیری کرد. در زمان وی کیهان لندن جلوه ای دیگر گرفت و با مقالات جدی و راهگشا گروه های جوان را به خود خواند. وزیری که نویسنده و مترجم صاحب سبکی بود، تا زمانی که درگذشت، سردبیری کیهان لندن را به عهده داشت.»

معاون سردبیر کیهان لندن در حال گفتگو با رضا پهلوی

نوشتار بهنود آن وقت جالب تر می شود که وی -که بارها کیهان ایران را متهم به کمی مخاطب کرده و از مخاطبین فراوان کیهان لندن گفته بود- در پایان، علت تعطیلی نشریه کیهان لندن را رویگردانی مردم از آن می خواند. به این بخش از نوشته وی توجه کنید:

«هفت سال قبل از تعطیلی کیهان لندن، زمانی که دکتر مصباح زاده دور از ایران درگذشت، بر مزار او بخش باقی مانده از خانواده کیهان آرزو کردند که بتوانند خواست آخرین بنیادگذار کیهان را جامه عمل بپوشانند. او که می خواست روزنامه ای را که در بهار سال 1321 بنیان گذاشت، به زادگاه خود بازگرداند و با همان معیار نخست در گلدان خود بکارد.

سه سال بعد از درگذشت دکتر مصباح زاده، هفته نامه نیمروز که چهارده سال بود در لندن منتشر می شد و دومین نشریه فارسی زبان اروپا بود، با اعلامیه ای که پرویز اصفهانی مدیرش منتشر کرد، از انتشار ماند و اینک کیهان که تصور می رفت سخت جان تر از همه رسانه های فارسی زبان خارج از کشور باشد.

با گسترش رسانه های الکترونیک و شبکه های مجازی، به نظر می رسد فارسی زبانان نیز مانند دیگر مردم از روزنامه خوانی به سوی آن رسانه های مدرن متمایل می شوند.»

مسعود بهنود در پایان نوشتار خود که عنوان تراژیک "شراب شور" را بر پیشانی دارد، آورده است: «اینک باید پرسید بنیانگذاران کیهان در شراب جان این جریده چه ریخته بودند که در هر حال و زمانه، پرشورترین و تندترین ها را در دل خود جا دادند. "کیهان تهران" تندترین صدای مدافعان حکومت شیعی را در خود جمع کرده است و در "کیهان لندن" هم کسانی رشد کردند که قلم رادیکال و پرشور هوادار حکومتی سکولار داشتند و دارند.»

مصطفی مصباح زاده/ مؤسس کیهان سلطنت طلب

گفتنی است تعریف و تمجیدهای آقای مسعود بهنود از نشریه سلطنت طلب کیهان لندن در حالی است که این نشریه در طول سی سال حیاتش همواره رویکردی افراطی را سرلوحه قرار داده بود و عمده اعضای تحریریه آن هم به "شاه پرستی" و "سلطنت طلبی" مشهور بودند.

اینکه کیهانی های لندن نشین پس از گذشت سه دهه از انقلاب اسلامی پیام مردم ایران را درنیافتند و در عصر پهلوی فسیل شدند، امر غریبی نیست؛ اما از کسی مانند بهنود که خود را روشنفکر می پندارد عجیب است که چرا اینگونه قلم خویش را از جوهر «غلو» آکنده است؟!

کیهان لندن با سابقه حمایت از منافقین و رژیم صهیونیستی، عملکرد قابل دفاعی ندارد و در سال های جنگ تحمیلی نشان داد که به رغم ادعای ملی گرایی، برای بر کشیدن خاندان منحوس سلطنت، از خیانت به هم میهنان خود هم ابایی ندارد.

برای بررسی عملکرد کیهانی های لندن نشین کافی است تنها بخشی از دیدگاه های نویسندگان آن را مرور کنیم:

* الهه بقراط: تخریب وضعیت اقتصادی نه با تحریم‌ها، بلکه با انقلاب اسلامی‌شروع شد[!]

* احمد احرار: حُسنی مبارک، که مثل شاه ایران در سال های پایانی سلطنتش از سلامت جسمی‌ برخوردار نبود، واکنش مسالمت جویانه‌ای در قبال معترضان نشان داد.

* الهه بقراط: اندیشه‌های رضاشاه برای پیشرفت و سربلندی ایران بسی جلوتر از آن جامعه ایرانی بود.

* «دولت بنفش» در سنگلاخ اعتدال گرایی (تیتر کیهان لندن)

* رضا پهلوی: در دوران پهلوی برای نخستین بار قانونگذاران ایرانی به طور رسمی‌آزادی‌های فردی و اجتماعی و به ویژه اجرای حقوق حمایت از زن و کودک را مورد تصویب قرار دادند و در کوتاه زمانی ایران در ردیف کشورهای مدرن و متجدد جهان قرار گرفت.

منبع:جام