محفوظ بن منذر می‌گوید: پیرمردی از بنی تمیم که در رابیه سکونت داشت گفت از پدرم شنیدم که می‌گفت: ما از شهادت حسین علیه السلام خبر نداشتیم تا اینکه غروب عاشورا من در رابیه نشسته بودم و مردی از بستگان نیز با من بود.
شنیدیم هاتفی ندا می‌دهد: به خدا قسم به نزد شما نیامدم مگر آنکه خود دیدم در زمین طف که سری بریده و گونه‌هایش به خاک آلوده بود.
اطرافش جوانانی افتاده بودند که گلویشان خونفشان بود همچون چراغ‌هایی بر تاریکی برتری داشتند.

ناقه خود را به سرعت دواندم تا پیش از آنکه با حوریان بهشتی ملاقات کنند به آنها برسیم.
ولی قَدَر الهی برای انجام آن، مرا بازداشت، و آن امر مقدری بود که خداوند آن را به انجام رساند.

حسین(ع) چراغی بود که که از او نور گرفته می‌شود. خدا می‌داند که حرف گزافی نمی‌گویم.

درود خدا بر آن جسمی که قبر حسین آن را در بر گرفت. او که هم پیمان نیکی بود و حال در قبری جای گرفته است.

او در غرفه های بهشتی و در مجاورت رسول خدا و وصی و جعفر طیار است.

و گفت: خواستیم با جانهایمان حسین علیه السلام را یاری دهیم ولی وقتی از حج بازگشتیم دیدیم به شهادت رسیده است.

متن حدیث:

 عن المحفوظ بن المنذر قال: حدثنی شیخ من بنی تمیم کان یسکن الرابیة قال: سمعت أبی یقول: ما شعرنا بقتل الحسین حتى کان مساء لیلة عاشوراء فانی لجالس بالرابیة، و معی رجل من الحی فسمعنا هاتفا یقول: والله ما جئتکم حتى بصرت به * بالطف منعفر الخدین منحورا وحوله فتیة تدمى نحورهم * مثل المصابیح یطفون الدجى نورا وقد حثثت قلوصی کی اصادفهم * من قبل أن تتلاقى الحرد الحورا  فعاقنی قدر والله بالغه * وکان أمرا قضاه الله مقدورا کان الحسین سراجا یستضاء به * الله یعلم أنی لم أقل زورا صلى الاله على جسم تضمنه * قبر الحسین حلیف الخیر مقبورا مجاورا لرسول الله فی غرف * وللوصی وللطیار مسرورا فقلنا له: من أنت یرحمک الله ؟ قال: أنا وآلی من جن نصیبین أردنا مؤازرة الحسین علیه السلام ومواساته بأنفسنا فانصرفنا من الحج فأصبناه قتیلا

« امالی مفید، ص 297- تاریخ ابن عساکر ج 4 ص 341- الخصائص للسیوطی ج 2ص127- مجمع الزوائد ج9ص199- تذکرة الخواص ص152»

به گزارش علمدار بصیر: دکتر روحانی دیروز در جریان معرفی وزیر پیشنهادی ورزش به مجلس با ادبیاتی به دور از عقلانیت و اعتدال گفت: «مردم در 24 خرداد به افراط، تفریط، خشونت، خودرایی، تک‌رایی، عدم مشورت و عدم تدبیر رای ندادند و به اعتدال، تدبیر و عقلانیت رای دادند.»
سایت نیمروز با اشاره به این اظهارات ناپخته و نسنجیده نوشت: این روزها شاهد آن هستیم که روحانی که به واسطه تنها 250 هزار رای رئیس جمهور قانونی همه ملت شده است در توهین‌های مکرر خود، افرادی را که به وی رای نداده‌اند حامی افراط، تفریط، خشونت، خودرایی، تک‌رایی، عدم مشورت و عدم تدبیر معرفی می‌کند! هر چند که پس از انتخاب ایشان این ادبیات در کلام وی و دیگر مردان دولت یازدهم مشاهده شده بود ولی هیچگاه به این صراحت نیمی از مردم ایران حامی افراط، تفریط، خشونت، خودرایی، تک‌رایی، عدم مشورت و عدم تدبیر لقب نگرفته بودند.
این تحلیل می‌افزاید: سؤال اینجاست که آقای روحانی در 24 خرداد با چه کسانی رقابت کردند و مردم حق رای به کدام یک از افراد را داشتند؟ در میان شش نامزدی که تا روز پایان در صحنه باقی ماندند، حسن روحانی اندکی بیش از 50 درصد آرا را کسب کرد و همه 5 نامزد دیگر 3/49 درصد آرا را کسب کردند. یعنی3/49 درصد مردم ایران در 24 خرداد به افراط، تفریط، خشونت، خودرایی، تک رایی، عدم مشورت و عدم تدبیر رای داده‌اند؟!
نویسنده می‌پرسد: یعنی تنها حسن روحانی نماد اعتدال و مبارزه با خشونت و تک‌رایی است و همه 5 نامزد دیگر که همانند روحانی از طریق شورای نگهبان تایید صلاحیت شده‌اند، چهره‌هایی افراطی و خشونت‌طلبی بوده‌اند؟! آیا این توهین به 18 میلیون ایرانی محسوب نمی‌شود؟ متاسفانه این رویکرد غیراخلاقی در چند وقت اخیر نیز مکرراً شنیده شده است. و شاهد آن هستیم که همه نامزدهای انتخابات با تعابیری نظیر طالبانیسم و افراط‌گرایی از سوی حامیان دولت خطاب می‌شوند.
نیمروز تصریح کرد: مایه شرمساری دولت یازدهم است که پاسخ مردم غیوری را که حماسه سیاسی آفریده و پای صندوق‌های رای حاضر شده‌اند با تعابیری همچون حامیان افراط و خشونت‌طلبی توصیف می‌کنند.

به گزارش علمدار بصیر: حسین شریعتمداری با درج یادداشتی در تحلیل مذاکرات ژنو نوشت: باج‌خواهی آمریکا و متحدانش که با بهره‌گیری از ترفند «پلیس خوب، پلیس‌بد» طراحی شده و به پای میز مذاکرات ژنو منتقل شده بود، در برخورد با مخالفت تیم هسته‌ای کشورمان رنگ باخت و همانگونه که از قبل قابل پیش‌بینی بود و کیهان در چند نوبت بر آن تاکید ورزیده بود، مذاکرات ژنو را بی‌نتیجه و ناتمام باقی گذاشت که در این باره گفتنی‌های درس‌آموز و عبرت‌انگیزی هست.
1- تیم هسته‌ای کشورمان بی‌آن‌که توضیح قابل قبولی داشته باشد روزه‌سکوت گرفته بود و از روند مذاکرات و محتوای آن کمترین خبری منتشر نمی‌کرد و یا به خبررسانی «کلی»، و در مواردی «قطره‌چکانی» بسنده می‌کرد.
 حریف اما، اگرچه ادعا می‌کرد که به قول و قرار خود با تیم کشورمان پایبند است و درباره روند مذاکرات، سکوت خواهد کرد- اظهارات اشتون و شرمن- ولی با بهره‌گیری از شگرد «منبع خاکستری» تقریبا هیچ بخشی از محتوای مذاکرات را ناگفته باقی نمی‌گذاشت و گویاتر آن که با بهره‌گیری از فقدان حضور خبری تیم ایران، فضای رسانه‌ای و افکار عمومی را به نفع خود مدیریت می‌کرد. نتیجه آن که امروزه بعد از ناتمام ماندن مذاکرات، بسیاری از رسانه‌های خارجی- تقریبا تمامی آنها- علت ناتمام ماندن مذاکرات را ناتوانی ایران در دفاع مستند از صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای خود و جلب اعتماد گروه 5+1 قلمداد می‌کنند و حال آن که توضیح و خبررسانی به موقع تیم هسته‌ای کشورمان می‌توانست و هنوز هم می‌تواند نشان بدهد که باج‌خواهی و انتظارات فراقانونی حریف و ایستادگی ایران در مقابل این باج‌خواهی علت اصلی ناتمام ماندن مذاکرات بوده است. بدیهی است که این دو گزاره، از زمین تا آسمان با یکدیگر تفاوت دارند. همین خودداری از گزارش متن مذاکرات است که اوباما، با غرور اعلام می‌کند؛ وظیفه ما نیست که به ایران اعتماد کنیم! و سؤال این است که چرا تیم هسته‌ای کشورمان با سکوت درباره محتوای مذاکرات، فرصت میدان‌داری رسانه‌ای و مدیریت افکار عمومی را دو‌دستی و سخاوتمندانه به حریف تقدیم کرده است؟! آیا این پدیده، درس‌آموز و درخور پیشگیری نیست؟!
2- اگرچه تیم هسته‌ای کشورمان از متن مذاکرات و محتوای آن خبری منتشر نکرده است ولی از مجموع اظهارنظر مقامات رسمی گروه 5+1 و اخباری که رسانه‌های غربی بیرون داده‌اند و نیز با توجه به برخی از اخبار موثقی که به کیهان رسیده، خواسته‌های حریف در چند محور زیر جمع‌بندی شده و روی میز مذاکرات ژنو آمده بود؛
- توقف غنی‌سازی 20 درصدی اورانیوم در فردو و نطنز
- کاهش تعداد سانتریفیوژهای فعال تا مرز تقریبا پایلوت و آزمایشگاهی
- عدم استفاده از سانتریفیوژهای پیشرفته IR-M2 که با سرعت و قدرت بیشتری قادر به غنی‌سازی اورانیوم هستند.
- تعطیلی تأسیسات آب سنگین اراک و یا تغییر کاربری آن به گونه‌ای که خروجی آن «پلوتونیوم» نباشد.
- پذیرش سقف انباشت اورانیوم غنی‌شده 20 درصدی و تبدیل ذخایر به سوخت - که غیرقابل بازگشت است - و یا رقیق کردن آن تا میزان 5درصد.
- تعطیلی تأسیسات فردو
آمریکا و متحدانش در مقابل درخواست‌های یاد شده، پیشنهاد لغو تحریم‌های خودرو، طلا و فلزات گرانبها، پتروشیمی و آزادسازی بخشی از دارایی‌های مسدود شده ایران - در کشورهای چین و هند و کره‌جنوبی - را روی میز گذاشته بودند.
1+5 از ایران خواسته بود که اقدامات یاد شده را در یک دوره موقت 6 ماهه به اجرا درآورد و در پایان این مدت چنانچه بررسی‌های انجام شده حاکی از اجرای دقیق آن بوده و کسب رضایت 1+5 را در پی داشت، مذاکرات اصلی آغاز شود. گفتنی است که گروه 1+5، از این دوره 6 ماهه با عنوان مقدمه مذاکرات و نه اصل مذاکرات یاد می‌کرد.
پیشنهاد ارائه شده 1+5 دقیقا تکرار همان روند خسارت باری بود که در سال‌های 82 تا 84 - سال‌های 2003 تا 2005 - در اجلاس اکتبر 2003 تهران و سپس اجلاس بروکسل از سوی تروئیکای اروپایی - انگلیس و فرانسه و آلمان - به ایران تحمیل شده بود و در جریان آن، تمامی فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان به حالت تعلیق درآمده بود و نهایتا تروئیکای اروپایی پس از 2 سال فرصت‌سوزی در اجلاس لندن اعلام کرد که بهترین تضمین قابل قبول برای ما، توقف کامل فعالیت هسته‌ای ایران است. در پی این برخورد مستکبرانه بود که رهبرمعظم انقلاب دستور از سرگیری فعالیت‌های به تعلیق درآمده را صادر فرمودند و این حرکت با از سرگیری فعالیت کارخانه UCF اصفهان آغاز شد و حریف تنها به این علت که جمهوری اسلامی ایران، به خواسته آنها مبنی بر توقف کامل برنامه هسته‌ای خود تن نداده است، پرونده‌ هسته‌ای کشورمان را علی‌رغم تصریح بند c از ماده 12 اساسنامه آژانس، به شورای امنیت برد و علیه ایران اسلامی قطعنامه صادر کرد.
بعدها، محمد البرادعی - دبیر کل وقت آژانس - که جای خود را به «یوکیا‌آمانو» داده بود، اعتراف کرد پرونده هسته‌ای ایران برخلاف روال حقوقی و فنی آژانس و تنها در پی تصمیم سیاسی آمریکا و متحدانش به شورای امنیت رفته است.
3- این که تیم هسته‌ای کشورمان در مذاکرات ژنو با کدام بخش از پیشنهادهای 1+5 موافقت کرده و کدام بخش را نپذیرفته است، موضوع این یادداشت نیست و شاید در آینده به آن اشاره کنیم ولی آنچه دانستن آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و می‌تواند سند حقانیت جمهوری اسلامی ایران باشد و متاسفانه از سوی تیم محترم کشورمان ناگفته مانده است، این که؛ از 1+5 سوال شده بود، بر فرض پذیرش پیشنهادهای یاد شده چه تضمینی هست که ماجرای سال‌های 82 تا 84 تکرار نشود و بعد از پایان دوره موقت 6 ماهه، با همان پاسخ که در اجلاس لندن روبرو شده بودیم مواجه نشویم؟! از این روی، تیم هسته‌ای کشورمان در اقدامی هوشمندانه و قابل تقدیر گفته بود؛ 5+1 در صورت پذیرش بخشی از پیشنهادات باید از هم اکنون تضمین عینی و مکتوب بدهد که بعد از پایان دوره موقت، حق غنی‌سازی 5 درصدی کشورمان را با دو قید «در داخل خاک ایران» و «به صورت صنعتی و نه پایلوت و آزمایشگاهی» بپذیرد. ضمن آن که بخشی از درخواست‌های 5+1 نظیر توقف تاسیسات آب سنگین اراک نیز قابل پذیرش نیست.
اختلاف اصلی دقیقا از همین نقطه- تضمین حق غنی‌سازی- شکل گرفته و در مذاکرات 3 روزه و فشرده بعدی ادامه یافت و نهایتا بنا به برخی دلایل دیگر مذاکرات ناتمام ماند. آمریکا و متحدانش به این درخواست منطقی پاسخ منفی داده بودند. به بیان دیگر هدف نهایی خود از مذاکرات را در توقف کامل فعالیت هسته‌ای کشورمان و به قول «داریل کیمیل» با مختصات «غنی‌سازی صفر» تعریف کرده بودند. این دقیقا همان مضمونی بود که در تیتر اول کیهان- 11 آبان- با عنوان «آمریکا در مقابل امتیاز نقد، وعده نسیه هم نمی‌دهد» آمده بود.
اینجا دو سؤال منطقی و حقوقی از 5+1 در میان بود؛
اول؛ این که اگر هدف نهایی مذاکرات را در نقطه «غنی‌سازی صفر» و دست‌کشیدن ایران از برنامه هسته‌ای خود تعریف نکرده‌اید چرا حاضر به تضمین غنی‌سازی 5 درصدی در خاک ایران و به صورت صنعتی نیستید؟!
دوم؛ آن که اگر تحریم‌ها آنگونه که ادعا می‌کنید به خاطر فعالیت هسته‌ای ایران اعمال شده و فعالیت هسته‌ای بهانه تحریم‌ها نیست، چرا کمترین تغییر در سامانه و رژیم تحریم‌ها را نمی‌پذیرید؟! مگر نه این که یک دوره به قول خودتان موقت 6 ماهه پیشنهاد کرده‌اید؟ بنابراین چنانچه تحریم‌ها برای اطمینان از صلح‌آمیز بودن فعالیت هسته‌ای ایران است، بر پایه کدام دلیل و منطق حقوقی و فنی- بر فرض پذیرش پیشنهادات 5+1 از سوی ایران- نیز، حاضر به لغو آن نمی‌شوید؟! آیا این حرکت 5+1 حاکی از آن نیست که تحریم‌ها را برای باج‌خواهی بعد از پایان دوره 6 ماهه نگاه داشته‌اند؟ یعنی همان ترفندی که در سال 2005 و در اجلاس لندن به کار گرفته و اعلام کردید تنها تضمین مورد قبول توقف کامل و همیشگی برنامه هسته‌ای ایران است؟ و هنگامی که مقاومت ایران در مقابل این باج‌خواهی را مشاهده کردید، پرونده هسته‌ای کشورمان را به شورای امنیت بردید؟!
4- دقیقا در همین نقطه است که وزیر امور خارجه فرانسه با عجله وارد ژنو می‌شود و در نقش از پیش تعریف شده «پلیس بد» به مذاکرات می‌پیوندد و متاسفانه برخی از دوستان ساده‌اندیش ما نیز این نقش ساختگی را واقعی می‌پندارند. یعنی همان نقشی که پیش از این اسرائیل با تظاهر به مخالفت با توافق ایران و 5+1 بر عهده گرفته بود و شماری از ساده‌لوحان به توهم- و اصحاب فتنه با‌هماهنگی- اصرار داشتند که مخالفت اسرائیل را واقعی جلوه داده و از این طریق زمینه باج‌دهی ایران به 5+1 را فراهم آورند.
دیروز «پال شولت» رئیس سابق کنترل و منع گسترش تسلیحات در وزارت دفاع انگلیس اعتراف کرد که فرانسه در مذاکرات ژنو به جای اسرائیل «نقش پلیس بد» را برعهده داشت و «فرانسوا نیکولو» سفیر سابق فرانسه در ایران نیز بر آن تاکید ورزید و بی‌بی‌سی گلایه کرد که وزیر خارجه فرانسه با اقدام غیردیپلماتیک- بخوانید ناشیانه- خود، بخشی از اهداف مذاکرات ژنو را فاش کرد، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه ساسکس اعتراف می‌کند که مخالفت فرانسه تاکتیکی و با هماهنگی سایر کشورهای عضو 5+1 بوده است... و ده‌ها نمونه دیگر که در ستون اخبار ویژه کیهان امروز به مواردی از آن با ذکر سند اشاره شده است.
5- آنچه گذشت که فقط بخشی از ماجراست- و باز هم به آن خواهیم پرداخت- به وضوح حکایت از آن دارد که تیم هسته‌ای کشورمان با تعهد نسبت به خطوط قرمز هوشمندانه‌ای که برای آنها ترسیم شده بود به دشمن اجازه و فرصت نداده است در پوشش لبخندها و خوش و بش‌های مزورانه، پروژه فریب خود را عملیاتی کند و از این طریق، در مرحله اول، آمریکا و انگلیس و فرانسه و در مرحله دوم رژیم صهیونیستی را ناکام گذاشته است... و در این باره باز هم گفتنی‌هایی هست.

مشرق

علی الظاهر اینبار هم نوبت عناصر افراطی اصلاح‌طلب است تا مانع حرکت رو به جلوی دولت یازدهم و حاشیه ساز شوند.

بعد از روی کار آمدن دولت یازهم، صادق زیباکلام یکی از عناصر تندرو اظهارنظرهایی از خود بروز داد و در سایه مماشات و سکوت مسؤولان دولت کار را به جایی رساند که برای دولت یازدهم و شخص رئیس جمهور برای عدم شرکت در مراسم 13 آبان تعیین تکلیف کرد.

وی در سومین نامه خود خطاب به روحانی درباره مراسم 13 آبان نوشت: " از آنجا که این رفتار [مراسم 13 آبان و شعار علیه آمریکا و آتش زدن پرچم استکبار] مغایر با سیاست‌های آشتی‌جویانه آن دولت است و از آنجا که کسر قابل‌توجهی از هم‌میهنانمان با این حرکات همراه نیستند اما مجالی و امکانی برای ابراز و نشان‌دادن مخالفتشان ندارند، جنابعالی هم به‌واسطه پاسداری از منافع ملی کشور و هم ادای احترام به همه ایرانیانی که با این رفتارها مخالف هستند، رسما اعلام بفرمایید که اعضای دولت فخیمه در هیچ مراسمی به‌مناسبت 13 آبان شرکت نخواهند کرد. به‌علاوه اعلام شود که هرگونه توهین به پرچم و شوونات ملی کشورها و ملت‌های دیگر از نظر آن دولت در همه جا محکوم است".

سکوت دولت یازدهم برابر عناصر افراطی و تندروی اصلاح‌طلب، تاجایی به مذاق زیباکلام خوش آمده است که در جدیدترین دُرافشانی خود، پارا از گلیم خود فراتر گذاشته و اینبار به مجلس و نمایندگان مجلس توهین کرده است.

این عنصر اصلاح‌طلب در یادداشت خود در روزنامه ابتکار با تیتر "آقای فرجی دانا قرص و محکم بایستید! " خطاب به وزیر علوم درباره عدم توجه به تذکر و هشدار نمایندگان مجلس نهم، با تندرو خواندن نمایندگان مجلس می‌نویسد: "هنوز جوهر مهر و امضاء وزارت دکتر فرجی دانا خشک نشده بود که افراطیون اصولگرا در مجلس در برابر ایشان صف آرایی کردند، بهانه شان این است که چرا آقایان دکتر توفیقی و میلی منفرد را ایشان به سمت مشاور و معاون منصوب کرده اند ... جناب فرجی دانا ! یقین بدانید که اگر در برابر تندروها عقب نشینی کنید و آقایان دکتر توفیقی و میلی منفرد را عزل نمایید، تندروها نه تنها از شما تشکر نخواهند کرد بلکه فردا باز به سراغتان خواهند آمد ..."

زیبا کلام همچنین در توهین آشکار به تمامیت مجلس نهم و نمایندگان مجلس می‌نویسد: [آقای فرجی دانا] قرص و محکم بایستید و آنها را جدی نگیرید. البته که خواست و اراده مجلس تاج سرماست. البته که مجلس قطعا در راس همه امور است اما کدام مجلس؟ مجلسی که نمایندگان آن منتخب اکثریت مردم باشند؟ برخی نمایندگانی که با 5 درصد یا حتی کمتر از حوزه انتخابیه شان به مجلس راه یافته اند، چگونه می‌توانند مدعی نمایندگی مردم آن حوزه باشند؟ نمایندگانی که برخی از آنها 80 درصد و حتی 90 درصد مردم حوزه انتخابیه شان به آنها رای ندادند چگونه می‌توانند مدعی سخن گفتن از جانب مردم شوند؟

قطعا نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی قاطعانه جواب هتاکی عناصر افراطی و تندروی اصلاح‌طلب را خواهند داد و دولت نیز پاسخ درخور شأنی به این مداخلات خواهد داد تا بار دیگر کسی به خود جرأت ندهد نسبت به کلیت مجلس شورای اسلامی اهانت کند.

جناب زیباکلام باید بداند با توجه به استدلال جالب ایشان، احتمالا آقای روحانی هم رئیس جمهور تمامی مردم ایران نیستند زیرا ایشان رأی بسیاری از مردم ایران را به همراه ندارد و تنها 50 درصد آنهم فقط از واجدین شرایط به ایشان رأی داده‌اند.

از سوی دیگر، زیباکلام و آقای فرجی دانا باید بدانند که مردم در نهم دی سال 1388 تکلیف قتنه گران و حامیان فتنه را به روشنی مشخص کردند و این مسوؤلین هستند که باید در راستای خواست اکثریت مردم عمل کرده و از مسؤولیت دادن به عناصر معلوم الحال و حامی فتنه اجتناب کنند و وزیر علوم باید به این تناقض پاسخ دهند که چگونه به افرادی که مجلس شورای اسلامی اعتماد نکرده و رأی نداده است، مسؤولیت واگذار کرده است؟

به گزارش علمدار بصیر: پایگاه اینترنتی روزنامه یدیعوت آهارونوت از نمایش انیمیشنی در تلویزیون ایران با محوریت شبیه سازی حمله نظامی ایران به رژیم صهیونیستی خبر داد.
این مستند یک ساعته، شامل توانایی موشکی ایران و اینکه چگونه ممکن است این توانایی علیه تهدیدات خارجی به کار گرفته شود بود.

این گزارش می افزاید: این انیمیشن شامل شلیک موشکهای سجیل به طرف رژیم صهیونیستی است با این حال در این شبیه سازی تعدادی از موشکهای ایرانی توسط سیستم ضد موشک اسراییل هدف قرار گرفتند اما تعداد زیادی از آنها نیز به اهداف استراتژیک خود اصابت کردند.
از جمله اهداف منهدم شده در این شبیه سازی می توان به وزارت جنگ این رژیم و راکتور اتمی دیمونا اشاره کرد.

این گزارش با بازخوانی بیانات رهبر انقلاب مبنی بر حمله به تل آوبو و حیفا از سوی ایران در صورت حمله اسراییل به تهران پایان می یابد.

مشرق

به گزارش علمدار بصیر: روزنامه آمریکایی "وال استریت ژورنال" در گزارشی که به تازگی منتشر کرده است، می نویسد: هنگامی که " رجب طیب اردوغان"، نخست وزیر ترکیه در یک روز بارانی ماه اوت گذشته با "باراک اوباما"، رئیس جمهوری آمریکا پای یک میز نشست در کاخ سفید نشست، در کنار وی مردی نشست که بنابر توصیف "هیلاری کلینتون"، وزیر خارجه سابق آمریکا یکی از قدرتمندترین مردان خاورمیانه نشسته بود.
این نکته ای بود که یکی از اسناد درز یافته به بیرون "ویکی لیکس" به آن اشاره می کند و می گوید که این فرد کسی نبود، جز "ویدان هاکان"، رئیس دستگاه اطلاعات و امنیت ترکیه که نام وی به عنوان مهندس استراتژی امنیت ترکیه در انقلاب های عربی مطرح شده بود.

اولین نشست اوباما و اردوغان حدود یک سال پیش برگزار شد و در آن نشست رئیس جمهوری آمریکا به اردوغان پیامی را داد که مسئولان آمریکایی آن را بسیار صریح و شفاف توصیف کرده بودند و محتوای پیام بر این نکته تاکید داشت که ترکیه می بایست بدون مانع و مخالفتی اجازه ورود عناصر مسلح و تجهیزات نظامی را به سوریه بدهد و اینکه برخی از این عناصر را سلفی های جهادی تشکیل می دادند و بخشی از این تجهیزات نظامی نیز به دست گروه های سلفی جهادی تندرو و افراطی می رسید.

ویدان از جمله کسانی بود که با این خواسته مخالف بود و به همین دلیل در راس کسانی بود که در خصوص انتقال این عناصر مسلح و این تجهیزات نظامی مانعی بر سر راه آمریکایی ها به شمار می آمد.

"جیمز جفری" که زمانی به عنوان سفیر آمریکا در ترکیه و عراق فعالیت می کرد، در این باره می گوید: "ویدان چهره جدید خاورمیانه است و ما باید با وی همکاری داشته باشیم، چون وی توان انجام ماموریت های بزرگ و به پایان رساندن آنها را دارد، اما نباید تصور کرد که وی دوستی ساده لوح برای آمریکاست، چون اصلا چنین نیست".

"ویدان" را باید یکی از سه رئیس سرویس اطلاعاتی به شمار آورد که برای کمک به کشورهایشان برای پر کردن شکاف رهبری بر اثر انقلاب های عربی و غیبت آمریکا از معادله خاورمیانه تلاش های خود را متمرکز کرده اند.


یکی از افرادی که باید وی را همتا و نظیر ویدان به شمار آورد، کسی جز شاهزاده "بندر بن سلطان آل سعود"، رئیس دستگاه اطلاعات عربستان سعودی نیست که نیروهای خود را به دستگاه اطلاعات و جاسوسی آمریکا در سوریه منضم کرد،‌ اما موجب پیچیده تر شدن موضع آمریکا در مصر از طریق حمایت از کودتای نظامی در این کشور شد که رهاورد آن سرنگونی "محمد مرسی" از ریاست جمهوری و جماعت اخوان المسلمین از قدرت شد.



اما فرد دیگری که ویدان شبیه وی نشان می دهد، کسی جز "سردار قاسم سلیمانی"، فرمانده "سپاه قدس" در ایران نیست که گردان نخبه سپاه پاسداران به شمار می آید و عملیات‌ های ایران در خارج از کشور را اداره می کند و گفته شده که بقای "بشار اسد" در قدرت مدیون اوست.

اگرچه هیچ گاه نمی‌توان میان سردار سلیمانی و شاهزاده بندر بن سلطان هیچ وجه تشابهی یافت و همه از نحوه دستیابی شاهزاده بندر و روابط بین المللی و منطقه ای وی به ویژه با آمریکا و رژیم صهیونیستی آگاهند و میان این دو تفاوتی از زمین تا آسمان است.

---

صعود ستاره ویدان با افول نفوذ آمریکا در ترکیه همراه بود و واکنش واشنگتن به قدرت یافتن ویدان در ترکیه آمیزه ‌ای از نگرانی، بیم واحترام بود و این موجب شد تا مسئولان آمریکایی از این سخن بگویند که آمریکا در خصوص برخی مسائل و امور از جمله آینده مصر و لیبی و سوریه باید با ویدان و نه اردوغان گفت ‌وگو کند.

مسئولان کنونی و سابق آمریکایی می ‌گویند که دست راست و چپ اردوغان یعنی ویدان و داوود اوغلو تلاش می‌ کنند، از انقلاب‌ های عربی برای افزایش و توسعه نفوذ ترکیه در منطقه استفاده کنند.

از زمان انتصاب ویدان به ریاست دستگاه اطلاعات و امنیت ترکیه در سال 2010 میلادی وی طرح‌ ها و برنامه‌هایی را به اجرا گذاشته است که با طرح‌ های منطقه‌ ای اردوغان همخوانی و تناسب داشته باشد.

در این اواخر که مسئولان آمریکایی و ترک بر ضرورت کناره گیری "بشار اسد"، رئیس جمهوری سوریه از قدرت تاکید کردند، ویدان با این امر مخالفت کرد، چون به باور وی تجهیز نظامی گروه‌ها و عناصر مسلح و حمایت کیفی از معارضان خارج نشین سوری تنها راه حل بحران سوریه است و این با مواضع متزلزل آمریکا در قبال بحران سوریه همخوانی و مطابقت داشت.

در عین حال آمریکایی تلاش‌ های هاکان ویدان را تلاش برای تضعیف و متزلزل کردن جایگاه آمریکا در منطقه ملاحظه نمی‌ کنند، بلکه آن را در خدمت اجرای طرح‌ های منطقه ‌ای اردوغان ملاحظه می کنند.

"امری اوسلو"، کارشناس امور اطلاعات و امنیت ترکیه می ‌گوید: در این تردید نیست که ویدان فرد دوم ترکیه است و او بسیار قوی ‌تر و قدرتمندتر از هر وزیر دیگر و حتی قدرتمندتر از "عبد الله گل"، رئیس جمهوری ترکیه است.

مسئولان آمریکایی که با "هاکان ویدان" نشست و برخاست داشته اند، می گویند که وی "آرام و متواضع" است. در نشست‌ ها و دیدارهایش با مسئولان آمریکایی ویدان با لباس‌ های تیره و سخنان جویده جویده ‌اش برخلاف بندر بن سلطان نشان می‌ دهد که به عینک آفتابی و سیگار برگ کوبایی‌ اش بسیار فخر می‌ فروخت.

به قدرت رسیدن ویدان از یک جهت بسیار مهم و قابل توجه است، چون در ترکیه معمول و مرسوم نیست که یک "افسر ساده" سابق ارتش ترکیه به چنین مناصبی دست یابد. در واقع در ترکیه به چنین افرادی ماموریت‌ ها و مناصب مهم سیاسی و امنیتی و حتی تجاری و نیروهای مسلح سپرده نمی ‌شود.

ویدان مدرک دانشگاهی خود را در رشته نظام ‌های حکومتی و سیاسی از دانشکده مریلند آمریکا و مدرک دکترای علوم سیاسی خود را از داشنگاه "بیلکنت" آنکارا دریافت کرده است.

در سال 2003 به ریاست آژانش بین المللی همکاری و تعاون ترکیه منصوب شد تا در سال 2007 به عنوان مشاور سیاست خارجی اردوغان وارد دفتر نخست وزیری شود.

پس از سه سال از به دست گرفتن ریاست دستگاه اطلاعات و امنیت ترکیه، اردوغان در سال 2012 درباره وی در تصریحات علنی و در برابر روزنامه ‌نگاران ترک گفت: "ویدان حافظ اسرار من و اسرار دولت است".

اما رژیم صهیونیستی که به بیماری دشمن فرض کردن همه مبتلاست، درباره ویدان چنین می‌ گوید: "این برای اسرائیل آشکار و مبرهن است که ویدان دشمن ایران نمی ‌تواند باشد".

برخی از مسئولان آمریکایی نیز می ‌گویند: "ترکیه به واسطه ویدان حمله جاسوسی گسترده ‌ای را علیه سازمان سیا انجام می‌ دهد".

همین مسئولان ادامه می ‌دهند: ویدان بیم و هراس‌ های بسیاری را در میان آمریکایی‌ ها موجب شد، هنگامی که اطلاعات مهمی را که اسرائیل و آمریکا در سال 2010 میلادی جمع‌ آوری کرده بوند، در اختیار ایرانی‌ ها قرار داد.

در آن زمان اردوغان تلاش می‌ کرد تا روابط آنکارا با تهران را بهبود ببخشد و این مهمترین عامل در سیاست "به صفر رساندن مشکلات با کشورهای همجوار ترکیه" بود که وزیر خارجه این کشور آن را هدایت و رهبری کرد.

اما آنچه مورد تاکید است، آن است که ویدان اطلاعاتی را در اختیار تهران قرار داده که از جمله این اطلاعات ارزیابی‌ های محرمانه آمریکایی ‌ها از نظام و حکومت ایران بود.

آمریکایی‌ ها اطمینان ندارند که ویدان از این اقدام خواهان وارد آوردن زیان و ضربه به منافع آمریکا بود، اما بنای پل‌های ارتباطی جدید با تهران با سیاست نخست وزیر ترکیه در آن زمان همخوانی و مطابقت داشت.

با آغاز انقلاب های عربی اردوغان خود را از ایران دور کرد و به نظر می رسد که ویدان نیز چنین کرده باشد. در سال 2012 میلادی ویدان دایره تسلط و اقتدار خود در دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی ترکیه را از طریق افزایش و توسعه سیطره اش بر اطلاعات نظامی ترکیه افزایش داد که برای دهه ها تحت سلطه و حاکمیت سیاستمداران ترکیه بود.

در جبهه سوریه ویدان پس از آگوست سال 2011 میلادی تلاش های خود را بر افزایش و تقویت توان نظامی گروه های مسلح متمرکز کرد و در این راه اجازه ارسال کمک‌ های مالی و نظامی و حمایت‌ های لجستیکی به این گروه ها در شمال سوریه را داد.

رهبران معارضان سوری و سرکردگان گروه‌ های مسلح می ‌گویند که ویدان همچون پلیس راهنمایی و رانندگی در طول بحران سوریه عمل کرد، به این معنا که نحوه ورود سلاح و عناصر مسلح را سامان داد و تمام اینها پس از عبور از نقاط ایست و بازرسی که در طول مرزهای ترکیه ایجاد شده بودند، صورت می‌ گرفت.

در سپتامبر گذشته ویدان با "جان برینان" همتای آمریکایی اش در سازمان سیا دیدار کرد و تاکنون نه ترک‌ها و نه آمریکایی ها نمی گویند که در آن دیدار بین ویدان و برینان چه گذشته است.

یک مقام ارشد در سازمان اطلاعات آمریکا می گوید که ویدان در تمام طول این مدت روابط عمیق و گسترده ای را با همتایان خود برقرار کرده است.

مشرق

به گزارش علمدار بصیر به نقل از دانا: بعد از تصدی جعفر توفیقی به عنوان سرپرست وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، وی یک سری از اقدامات تأمل برانگیز را در این وزارتخانه کلید زده که انجام این اقدامات هم اکنون نیز ادامه دارد.

از جمله اقدامات توفیقی، انتصاب فردی به نام "غ" به عنوان مشاور عالی در وزارت علوم است.

گفته می شود مهم ترین مأموریت  این فرد در وزارت علوم، فراهم کردن ساز و کاری برای ثبت نام دانشجویان مسأله دار و محکومان و هم چنین افرادی که از کشور فرار کرده بودند، در دانشگاه هاست.

دانشجویان مسأله دار از طریق کمیسیونی که تحت عنوان کمیسیون عالی وزارت علوم فعالیت می کند، مورد تأیید قرار می گیرند و وارد دانشگاه ها می شوند.

بر اساس این گزارش، در شهریور ماه سال جاری کمیته ای در وزارت علوم مصوب کرد تا 151 نفر از دانشجویان دانشگاه های دولتی و 50نفر از دانشجویان دانشگاه های آزاد نتوانند در دانشگاه ها حضور داشته باشند که جعفر توفیقی در دوران سرپرستی اش بر وزارت علوم با نامه تحکمی به برخی روسای دانشگاه ها از آنها می خواهد تا 250 دانشجویان مذکور را ثبت نام کنند؛ وی همچنین به مسئولان دانشگاه آزاد توصیه می کند که 51 دانشجوی دانشگاه آزاد را هم ثبت نام کنند که مسئولان مذکور هم این کار را انجام می دهد.

بر پایه این گزارش، از سوی دیگر طی سال های اخیر تعدادی از افرادی که تحت عنوان دانشجو برخی فعالیت های خاص را انجام می دادند، از کشور گریخته بودند؛ ولی جعفر توفیقی فضایی را برایشان فراهم کرد تا این افراد با مراجعه به فرد یاد شده که مشاور عالی وزارت علوم است برای بازگشت پیگیری‌های لازم را انجام دهند و تا کنون هم حدود 500 نفر در این رابطه خواستار ادامه تحصیل در دانشگاه‌ها شده‌اند.

با وجود اینکه توفیقی گفته بود ما 400 دانشجو را بازگردانده ایم، اخبار موثق حکایت از آن دارد که تا کنون 240 نفر از این افراد با نامه تحکمی توفیقی به دانشگاه‌ها، موفق به ثبت نام شدند و پرونده 260 نفر باقی مانده نیز در کمیسیون عالی وزارت علوم مفتوح است و غ مشاور وزارت علوم در حال پیگیری برای بازگشت این افراد است.

البته این افراد هم علاوه بر اینکه مشکلات آموزشی فراوانی مانند مشروطی های پیاپی دارند دارای مشکلات و مسائل فراوان دیگری هستند؛ به عنوان نمونه یکی از این دانشجویان فردی است که تنها 20 مورد شکایت اخلاقی داشته است.

از میان دانشجویان مذکور، برخی از افراد در فتنه 88 اقدامات عملی را انجام دادند و پرونده آنها هم اکنون مفتوح است که از جمله آنها می توان یک متهم ردیف اول در غائله سال 82 دانشگاه امیرکبیر و همچنین لیدر دانشجویان دانشگاه تهران در اغتشاشات اشاره کرد.

همچنین برخی دیگر از این افراد عضو گروهک‌های پژاک و کوموله هستند؛ و برخی دیگر از افراد مذکور، از خانواده  ضد انقلاب هستند که خود نیز سوابق سوء دارند.

در هر صورت یکی از وظایف اصلی وزارت علوم حرکت در مسیر پرورش و آموزش‌دهی مطلوب به جوانان و آینده‌سازان ایران اسلامی است تا از طریق بررسی عملکرد دانشجویان در مقاطع تحصیلی قبلی دانشگاهی و یا قبل از ورود به دانشگاه از ورود عناصر ناباب و مسئله‌دار به فضای دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی جلوگیری به عمل آید.

این اقدام مفید و مؤثر طی چندین سال گذشته با موفقیت در بستر دانشگاه‌ها پیاده‌سازی شد و جلوی ورود عناصر نامطلوب و دانشجویان مسئله‌دار پس از تأیید مراجع چندگانه و اخذ نظرات کارشناسی شده گرفته شد و البته در موارد زیادی نیز پس از اخذ تعهد از فرد موردنظر اجازة ادامه تحصیل به وی ارائه گردید.

بدون شک اگر این فرایند و اقدام مؤثر در برهة حساس سال 88 که کشور با فتنه‌ای فراگیر روبه‌رو شده بود در کشور پیاده نشده بود، اثرات و عواقب تأثیرگذاری منفی دانشجویان معلوم‌الحال تاکنون و حتی تا سال‌های آینده گریبانگیر جامعة اسلامی می‌شد.

برخلاف تبلیغات کذب و منفی رسانه‌های بیگانه و برخی عناصر فریب‌خورده داخلی علت عدم ثبت‌نام دانشجویان طی سال‌های گذشته به هیچ‌وجه مسائل اخلاقی، پوشش، فعالیت قانونمند تشکلی و یا فعالیت نشریاتی نبوده است و موارد قید شده تنها اتهامات واهی در مسیر زیر سؤال بردن طرح مذکور بوده است.

طی چندین سال گذشته تمامی دانشجویانی که بدین طریق شایستگی ادامة تحصیل در مقاطع بالاتر را نداشته‌اند، در عملکرد و سوابق آنها اتهامات امنیتی و خلاف مصالح عمومی دیده می‌شود که در این خصوص می‌توان به موارد ذیل اشاره داشت:

ـ وابستگی به خانواده احزاب و گروه‌های برانداز در قالب عضویت و هواداری و... نظیر: منافقین، پژاک، کومله و...

ـ‌ داشتن سوء سابقه امنیتی

ـ تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امنیت ملی، تشویش اذهان عمومی و... در کارنامه عملکرد فعالیت دوران دانشجویی

ـ ارتباط‌گیری با سازمان‌های جاسوسی بیگانه

ـ و...

با این همه متأسفانه شنیده شده که اخیرا براساس دستور جعفر توفیقی به فعالیت کمیته تشخیص صلاحیت دانشجویان پایان داده شد و تعداد زیادی از دانشجویان مسئله‌دار به محیط دانشگاه‌ها بازگشته‌اند و از بدو ورود مجدد به دانشگاه‌ها فعالیت مخرب خود را آغاز نموده‌اند که در این قسمت به گوشه‌ای از سوابق چند تن از دانشجویان مذکور اشاره  می‌شود.

دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه تهران، دارای چندین نوبت سابقه بازداشت توسط سازمان‌های امنیتی به اتهاماتی نظیر:

* اقدام علیه امنیت ملی از طریق ایفای نقش هدایت‌کننده در ناآرامی‌های خرداد 82

* توهین به ریاست‌جمهور و اجرای حکم حد

* تشویش اذهان عمومی و تبلیغ نظام از طریق انعکاس مطالب خلاف واقع و کذب در نشریات دانشجویی وبلاگ شخصی و صفحه فیس‌بوک

* ارتباط با عناصر متواری از کشور قبل و بعد از خروج از کشور نظیر فاطمه حقیقت‌جو

ـ دانشجوی دانشگاه امیر کبیر، دارای چندین نوبت سابقه بازداشت توسط سازمان‌های امنیتی به اتهامات:

* عضویت، هواداری، جذب نیرو و فعالیت غیرقانونی در گروه‌های رادیکال چپ مارکسیستی

* دستگیری در صحنة تجمعات غیرقانونی سال 86 مقابل مجلس شورای اسلامی

* دارای سابقه چندین نوبت احضار به کمیته انضباطی دانشگاه امیرکبیر و صدور حکم تعلیق تحصیلی

* ایفای نقش مؤثر و هدایت‌کننده در تمامی تجمعات غیرقانونی انجمن مسئلة دانشگاه امیرکبیر حدفاصل سال‌های 82 تا 86

* ارتباط تشکیلاتی با عناصر حزب غیرقانونی حکمتیست‌ها در خارج از کشور

* ارتباط تشکیلاتی با عناصر چپ در داخل کشور و پیاده‌سازی مأموریت‌های محوله از سوی عناصر مذکور نظیر: ناصر ذرافشان

ـ دانشجوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر دارای چند نوبت سابقه بازداشت توسط سازمان‌های امنیتی به اتهامات:

* تبلیغ علیه نظام، تشویش اذهان عمومی، توهین به مقدسات، توهین به مراجع تقلید و... از طریق مشارکت در انتشار و توزیع نشریات موهن در دانشگاه امیرکبیر

*بازداشت در صحنة هدایت تجمع اعتراضی مقابل قوه قضائیه

*عضویت و فعالیت غیرقانونی در انجمن منحله دانشگاه امیرکبیر

*شرب خمر و ترویج آن در بین دانشجویان

*ارتباط با علی افشاری عنصر ضدانقلاب و همکار شبکه ماهمواره‌ای VOA امریکا

* ارتباط تشکیلاتی با NGOهای غیرقانونی به اصطلاح حقوق بشری در خارج از کشور

سوابق و موارد مذکور تنها بخش کوچکی از سوءسوابق تعدادی از دانشجویان مسئله‌دار دانشگاه‌ها است که طی سال‌های گذشته با اقدام صحیح و منطقی وزارت علوم، اجازة ادامة تحصیل به آنها داده نشد. همانگونه که ذکر شد حتی بازگشت مجدد یکی از این دانشجویان به محیط‌های دانشگاهی می‌تواند زمینه‌ساز شکل‌گیری یک بحران فرهنگی و امنیتی در بستر دانشگاه‌ها باشد چه برسد به اینکه تعداد زیادی از چنین فعالینی به دانشگاه‌های سطح کشور بازگردند.

حتی فعالیت یک دانشجوی مسئله‌دار در یک دانشگاه‌ با سوابقی که گفته شد می‌تواند فضای آن دانشگاه‌ها را از فضای علمی به فضایی آشوب‌زده و بحرانی مبدل سازد، حال آنکه چندین دانشجو آن هم در قالب فعالیت در برخی تشکل‌های مسئله‌دار نظیر: طیف غیرقانونی علامه دفتر تحکیم وحدت، گروه‌های دانشجویی چپ مارکسیستی، فعالین دانشجویی لیبرال و... به فعالیت تشکیلاتی بپردازند.

از دیگر نکات بسیار مهم و قابل تأمل، سوابق آموزشی این گروه از دانشجویان است. بسیاری از این دانشجویان حتی در صورت چشم‌پوشی از فعالیت‌های امنیتی و غیرقانونی‌شان، به دلیل سوابق آموزشی دیگر قادر به ادامة تحصیل نبوده‌اند. براساس کدام قوانین طول مدت تحصیل مقطع کارشناسی 10 سال به طول می‌انجامد!! تعداد زیادی از فعالین مذکور چندین ترم متوالی و بعضاً غیرمتوالی مشروط بوده‌اند و...

حال سؤال ما از سرپرست سابق و وزیر کنونی وزارت علوم این است که با کدام استدلال منطقی و عقلی چنین دانشجویانی که به جز ضربه زدن به فضای سالم دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی چیز دیگر در سوابق خود ندارند، باید به محیط‌های دانشگاهی بازگردند؟!

به گزارش علمدار بصیر: حجت الاسلام وحید احمدیدر گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی قم فردا ضمن انتقاد از انتصابات صورت گرفته اخیر در وزارت علوم اظهار داشت: وزیر علوم باید به ملاحظات مجلس توجه کرده و  افرادی که در فتنه 88 نقش داشتند را در پُست های کلیدی این وزارتخانه به کار نگیرد.

وی با اشاره برخی انتصابات در وزارت علوم اظهار داشت: مجلس شورای اسلامی از ابتدا در انتخاب و معرفی وزرا ملاحظاتی داشت و لذا خوب بود که دکتر فرجی دانا نیز به آن ها در امور مدیریتی خود توجه می کرد.
نماینده مردم کنگاور،صحنه وهرسین از شهرستان های استان کرمانشاه همچنین در ادامه با بیان اینکه برخی افرادی که نتوانستند از مجلس رای اعتماد بگیرند، نباید پست های حساس و کلیدی را در دست بگیرند ،افزود:به هر حال مجلس در ندادن رای اعتماد به برخی اشخاص نقطه نظراتی داشته که باید همواره مورد توجه قرار گیرد.
وی خاطرنشان کرد: بی شک انتخاب و انتصاب افرادی که در فتنه 88 نقش داشتند و یا از آن حمایت می کردند به صلاح کشور نیست و نباید این امر صورت پذیرد.

به گزارش علمدار بصیر به نقل از مشرق:از ابتدای شروع به کار حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 12 مرداد 1392 تاکنون، بیش از هزار نفر از مدیران کشور برکنار شده‌اند. در میان وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های دولتی، نهاد ریاست جمهوری، وزارت نفت و وزارت بهداشت همچنان رکورددار بیشترین تغییر هستند.

حسن روحانی در نخستین نشست خبری خود پس از انتخاب به عنوان رئیس‌جمهور، وعده داده بود که با کلید آمده و «داس» ندارد و پس از این جمله معروف خود درباره نحوه تغییر مدیران گفته بود: من اتوبوسی مدیران را تغییر نمی دهم حالا اگر کسی اتوبوسی و بدون بلیط آمده، موضوع دیگری است.

اکنون اما با 1034 تغییر در بدنه مدیریتی دستگاه‌های اجرایی،می توان گفت تیم روحانی وسیله نقلیه خود را تغییر داده اند و به جای اتوبوس ،با قطار در حال ورود به دستگاه های اجرایی کشور می باشند.

برای دیدن فهرست تمام انتصابات دولت یازدهم به ویژه نامه مشرق  که بروز شده است ،مراجعه نمائید.